Pars Today

Përshëndetje për ju të nderuar dëgjues, jemi përsëri së bashku me ciklin tonë  të emisioneve me titull " T'a njohim Islamin". Sot do të vazhdojmë diskutimin tonë rreth Imametit.

Në përputhje me bekimet hyjnore që u jepen krijesave, çdo krijesë është udhëhequr në aspektin hyjnor drejt një qëllimi të caktuar, që është rritja dhe përsosja. Për shembull, një pemë që të rritet, duhet të zhvillohet dhe të japë frytet. Secili prej krijesave mbulon rrugën e tyre të veçantë dhe udhëhiqet drejt destinacionit të vetë. Njerëzimi është përfshirë gjithashtu në këtë udhëzim të përgjithshëm. Duke pasur parasysh se begatia e njerëzimit arrihet nëpërmjet vendosmërisë njerëzore, njerëzit udhëhiqen nga emërimi hyjnor i profetëve dhe ftesa e njeriut drejt rrugës së drejtë. Ndërkohë, pas vdekjes së Profetit Muhammed (savs), udhëheqja e njerëzimit vazhdon në një formë tjetër. Pas vdekjes së Profetit të Islamit, pasuesit e pagabueshëm të Profetit të Islamit, kishin nevojë për të udhëhequr njerëzit në rrugën e drejtë dhe për të mbrojtur mësimet dhe vlerat islame. Përndryshe, udhëheqja publike do të ishte lënë në gjysmë.

Profeti i Islamit ishte i vetëdijshëm se feja, si një organizatë e madhe shoqërore, duhet t'i udhëzojë njerëzit për të mirë dhe natyrisht asnjë organizatë shoqërore nuk mund të vazhdojë të funksionojë pa një kujdestar të merituar dhe të kualifikuar. Pra, ka nevojë për kujdestarët që mbrojnë rregullat fetare dhe rregulloret dhe udhëzojnë njerëzimin drejt prosperitetit. Tani, a mund të besohet se Profeti i Islamit kishte harruar ditët pas vdekjes së tij?

Nëse i kushtojmë vëmendje stilit të udhëheqjes së Profetit Muhammed, shumë fakte bëhen të qarta. Për shembull, sa herë që Pejgamberi kishte për qëllim të largohej nga qyteti i Medinës për disa ditë për të vëzhguar ritualet e Haxhit, për të marrë pjesë në një betejë, ose për ndonjë arsye tjetër, ai zgjidhte një pasardhës për administrimin e punëve të njerëzve. Gjithashtu, sa herë që Profeti dërgoi trupa në një fushë beteje, ai zgjidhte një komandant për trupat muslimane. Nganjëherë Profeti bëri të gjitha masat e nevojshme për emërimin e një pasuesi tjetër të komandantit ekzistues të trupave, në rast se komandanti i parë do të ishte martirizuar në fushën e betejës. Edhe nëse komandanti i dytë u martirizua, Profeti do të zgjidhte një tjetër pasardhës për të.

Një vështrim i saktë dhe realist në aftësitë menaxhuese të Profetit të Islamit tregon se Profeti kurrë nuk I ka lënë muslimanët vetë dhe ka zgjedhur një numër figurash të pagabueshme si pasardhësit e tij për mbrojtjen dhe ruajtjen e fesë hyjnore Islame.

Siç është përmendur më parë, për udhëheqjen dhe shpëtimin e njerëzimit, duhet të merren parasysh dy faktorë. Së pari, ekziston një nevojë për një grup gjithëpërfshirës të ligjeve, të cilat përcaktojnë skicat e jetës njerëzore. Kur'ani i Shenjtë paraqet një grup unik ligjesh. Gjithashtu, ka nevojë për udhëheqës kompetentë dhe të ditur, të cilët përpunojnë mësimet dhe planet Kur'anore në një mënyrë të përshtatshme dhe në përputhje me logjikën e këtij Libri të Shenjtë. Kjo është për shkak se Kur'ani i Shenjtë është Libri i Shenjtë i përbërë nga rregulla hyjnore dhe qëllimet Kur'anore materializohen vetëm nëse përveç shpalljes së planeve dhe udhëzimeve ekzistojnë interpretues të aftë dhe të kualifikuar dhe zbatues të ajeteve të Kur'anit të Shenjtë.

Një nga arsyet prapa pranisë së Imamit në bashkësinë njerëzore është domosdoshmëria e pranisë së një njeriu të përsosur si përfaqësuesi i Zotit në tokë, një qenie njerëzore e cila e ka mbuluar rrugën drejt përsosmërisë dhe plotësisht pasqyron virtytet etike. Mbi këtë bazë, duke pasur parasysh ajetet hyjnore, Imameti mund të konsiderohet si një parim i koordinuar me filozofinë prapa krijimit. Duke iu referuar ajeteve të Kur'anit të Shenjtë, kuptohet se Zoti ka dorëzuar gjithçka që është në qiej dhe në tokë për njerëzimin. Pra, njerëzimi mban një status të veçantë brenda universit dhe luan një rol kryesor. Kur'ani i Shenjtë qartë tregon se Zoti ka dhuruar të gjitha bekimet në tokë për hir të njerëzimit.

Ajeti 29 i Sures Bekare thotë: " Ai (All-llahu) është që për juve krijoi gjithçka ka në tokë, pastaj vullnetin e vet ia drejtoi qiellit dhe i bëri ata shtatë qiej. Ai është i Gjithëdijshmi për çdo gjë."

Filozofia prapa krijimit të njerëzimit është që ai të mbulojë rrugën e drejtë dhe të krijojë një lidhje të fortë me Zotin e Plotfuqishëm.

Zoti në Kur'anin e Shenjtë fton njerëzimin të adhurojë Krijuesin e vetëm të botës. Kur'ani i Shenjtë thekson se qëllimi pas krijimit të njerëzimit dhe universit është të testojë qeniet njerëzore, në mënyrë që individët të përpiqen për arritjen e prosperitetit duke ruajtur besimin në Zot dhe duke kryer vepra të mira.

Zotinë ajetin  7 të Sures El-Kahf thotë: " Gjithçka që është mbi tokë, Ne e bëmë stoli të saj, për t’i provuar ata, se cili prej tyre do të jetë më vepërmirë.  ".

Profetët dhe Imamët hyjnorë kanë qenë qenie të përsosura njerëzore dhe përfaqësues të Zotit në tokë. Sipas pikëpamjes së Kur'anit të Shenjtë, ata që janë përfaqësues të Zotit në tokë meritojnë statusin e Imamatit dhe udhëheqjen e qenieve njerëzore.

Kur'ani i Shenjtë, në lidhje me Davudin (as), e përmend atë si përfaqësues të Zotit në tokë, dhe më pas i referohet aspekteve të tij të tjera.

Ajeti  26 i Sures Sa'd në Kur'anin Shenjtë thotë: " O Davud: “Ne të kemi bërë sundimtar në tokë, e ti pra gjyko me drejtësi mes njerëzve, e mos shko pas dëshirave se ato ë shmangin prej rrugës së All-llahu. Ata që largohen prej rrugës së All-llahut i pret dënim i rëndë për shkak se e harruan ditën e përgjegjësisë”. 

Një Imam i pagabueshëm, në çdo fazë, ilustron qenien e përsosur njerëzore, i cili në mënyrë të përshtatshme e kupton rrugën e drejtë dhe nuk devijon nga rruga e drejtë në pikëpamjet dhe praktikat e tij. Bota është krijuar për një qenie njerëzore të tillë.

Është e rëndësishme të theksohet se Islami nuk ka paraqitur vetëm një sërë planesh dhe udhëzimesh ideale, por ka paraqitur një numër modelesh praktike. Këto modele duhet të jenë të pagabueshme për të ndikuar në mendime dhe mendje.

Profeti i Islamit, Muhammedi (savs) është një model për njeriun.

Ajeti 20 i Sures Ahzab thotë: " Ata mendonin se grupet aleate nde nuk kishin shkuar, dhe nëse aleatët kthehen ehe njëherë, ata (hipokritët) do të dëshironin të kishin qenë beduinë diku me arabët dhe prej tyre të pyesin për çështjen tuaj, por edhe sikur të ishin në mesin tuaj, ata krejt pak do të luftonin".

Pas vdekjes së Profetit të Islamit, Imami i pagabueshëm, si pasardhësi i tij, është një model për komunitetin. Imami i pagabueshëm është manifestimi i një qenieje të përsosur njerëzore. Natyrisht, nëse këto modele aktuale nuk ekzistojnë në komunitet, modelet e rreme të roleve do të kapnin vëmendjen e njerëzve nëpërmjet një numri të qasjeve mashtruese.

Imami i pagabueshëm në të vërtetë i transformon idealet islame në realitet. Ndërkohë, Imameti nuk është i kufizuar në një fazë ose kohë të caktuar. Përderisa mbijeton kjo botë dhe njerëzimi, prania e Imamit të pagabueshëm është thelbësor për të kuptuar mësimet hyjnore.