Ramazani, muaji i Zotit (3)

Mirë se vini në emisionin e tretë të ciklit tonë të programeve me titull "Ramazani, muaji i Zotit".

Këtë emision po e fillojmë me lutjen një lutje të veçantë:

"O Zot, më jep mua në këtë ditë mendje të shëndoshë dhe  të kem vigjilencë dhe më mbajë larg nga marrëzia dhe mospërfilljet. Më shpërble me bujarinë Tënde, O Bujari i bujarisë!"

Ramazani ka ardhur dhe zëri i ëmbël i lutjeve mund të dëgjohet kudo, ndërsa besimtarët përpiqen të jenë në bashkësi me Zotin dhe ta thërrasin Atë në momente të ndryshme të këtij muaji të bekuar, sidomos në mesnatë dhe në fund të lutjeve të përditshme rituale. Zoti në ajetin 60 të sures Gafir thotë: "Zoti juaj ka thënë:" Më thirrni, unë do t'ju përgjigjem".

Gjatë gjithë historisë, njerëzimi ka praktikuar lutjet drejtuar Krijuesit të Gjithësisë. Kjo nuk kufizohet vetëm tek muslimanët. Qenia njerëzore, pavarësisht nga feja e tij, lidhet me Burimin e Bollshëm të krijimit nëpërmjet lutjeve. Kjo e frymëzon atë që të rezistojë dhe të kapërcejë pengesat për të zgjidhur problemet me një frymë të fortë. Sa më e fortë të jetë ndjenja e nevojës, aq më e fortë është lidhja midis njerëzimit dhe Zotit. Kjo është konfirmuar nga aspekti psikologjik. Mjafton që qenia njerëzore të kuptojë nevojën e tij absolute dhe paaftësinë përpara Zotit. Atëherë ai do të dijë se ka një Qenie që do t'i përgjigjet kërkesave të tij dhe do t'i përmbushë kërkesat e tij. Kjo është thënë në mënyrë të bukur në ajetin 186 të Sures Bekare ku Zoti thotë: “E kur robët e Mi të pyesin ty për Mua, Unë jam afër, i përgjigjem lutjes kur lutësi më lutet, pra për të qenë ata drejt të udhëzuar, le të më përgjigjen ata Mua dhe le të më besojnë Mua”.   

Filozofi dhe poeti i mirënjohur Mohammad Ikbal Lahori, shkruan: "Lutja, qoftë individualisht apo kolektivisht, është manifestimi i entuziazmit të brendshëm të njeriut për të marrë një përgjigje në heshtje".

Ka shumë njerëz që pohojnë se nuk kanë besim, megjithatë, edhe këta njerëz ngrenë nevojat e tyre të brendshme në formën e lutjes. Ata thërrasin një burim fuqie dhe dashurie edhe pse ata mund ta mohojnë atë. Prandaj, nëse duam të japim një përkufizim më të mirë të lutjes, mund të themi se lutja është shfaqja e dashurisë së Zotit për të arritur përsosmërinë dhe për të përmbushur nevojat.

Lutjet janë një trampolinë drejt përsosmërisë dhe lartësimit. Kirurgu francez dhe biologu Alexis Carrel thotë: «Lutja, në nivelin e sipërm, shkon përtej kërkesës dhe të folurit për gjendjen e njeriut, njeriu tregon se ai e do Zotin e universit, e falënderon Atë për dhuratat e Tij dhe është gati të zbatoj urdhrat e tij, çdo gjë që ata janë. Këtu, lutja kthehet në një udhëtim shpirtëror dhe në një njohje të brendshme".

Siç mësohet nga Profetët e Zotit dhe Imamët, lutjet dhe ibdadetet janë pjesë e adhurimit dhe duke i kushtuar vëmendje Zotit nëpërmjet këtyre mënyrave është më i lartë se në aktet e tjera të adhurimit. Profeti i Islamit ka thënë: "Lutja është thelbi i adhurimit".

Adhurimi i Zotit është pjesë e natyrës së lindur të qenieve njerëzore. Kjo është arsyeja pse ekzistojnë bazat për adhurim tek çdo qenie njerëzore. Megjithatë, disa njerëz e aktivizojnë atë dhe përulen para Zotit ndërsa të tjerët e shpërfillin atë. Imami i parë i pagabueshëm, Imam Aliu (as) në këtë drejtim ka thënë: "Adhurimi është fryt i dijes".

Adhurimi sjell përulësi. Kjo do të jetë e qartë kur njeriu e kupton madhështinë dhe urtësinë e Krijuesit të Plotfuqishëm. Kështu, bindja dhe servituti rrjedhin nga njohja e duhur për Zotin. Sa më e fortë të jetë ndjenja e njohjes, aq më i thellë do të jetë adhurimi dhe lutja e tij. I Dërguari i Mëshirës i tha Imam Aliut (as), "Dy rekate të lutjes nga një dijetar janë më të mëdha se 70 rekate të një asketiku".

Këtu, Profeti i Islamit thotë se lutja që kryhet nga një dijetar, shquhet nga vlera e lutjes së kryer nga një asket që nuk është i vetëdijshëm për atë që thotë dhe me të cilin ai është në bashkësi.

Një nga të metat në udhën e drejtimit dhe përsosmërisë së njeriut është ndjenja e pavendosmërisë ndaj Zotit. Ky kuptim privon njeriun nga udhëzimi hyjnor dhe përfundimisht sjell arrogancë dhe rebelim kundër Zotit. Zoti në ajetet 6 dhe 7 të sures Alek, thotë: " Jo, është e vërtetë se ai i kalon kufijtë,  7. Për shkak se e ndien veten të pavarur."

 Në ajetin 15 të sures Fatir, gjithashtu, Zoti i Plotfuqishëm thotë: “O ju njerëz, ju keni nevojë All-llahun e All-llahu nuk ka nevojë për ju; Ai është i falënderuari."

Nuk është e mjaftueshme të kesh nevojë dhe të varesh nga Zoti. Duhet të jetë më mirë realizimi i këtyre dyjave që  të stimulojnë ndjenjën e lutjes. Profeti i Islamit ka thënë: "Sa herë që ndjeni një butësi në zemrën tuaj, bëni në atë kohë namaz, ashtu siç është mëshira e Zotit".

Mesanata e Ramazanit, sidomos koha para agimit, janë momentet më të mira për lutje.

Ekzistojnë lutje të veçanta për mesnatë gjatë  Ramazanitt si Dua-e Sahar nga Imam Mohamed Baker (AS).