Ramazani, Muaji i Zotit (5)

Ramazani është muaji i Zotit dhe agjëruesit e këtij muaji janë mysafirë të Zotit. Sigurisht, pjesëmarrja në cilindo tubim pritës kërkon gatishmëri paraprake, siç është veshja, si dhe ndërgjegjësimi për disa çështje, siç është njohja e pritësit, koha dhe vendi i pritjes etj.

Muaji i bekuar i Ramazanit është një Ftesë hyjnore për besimtarët që të agjërojnë, që do të thotë se ata që agjërojnë janë mysafirë të Zotit. Pa dyshim, çdo mysafir duhet të përgatitet vetë me sjellje të përshtatshme, që përfshijnë pastërtinë fizike, pastërtinë shpirtërore, mospërfilljen nga veprimet e padenja, nxitjen për të bërë mirë dhe njohjen e duhur të Pritësit.

Sipas mësimeve islame, agjërimi në muajin e Ramazanit është i detyrueshëm për çdo musliman pas pubertetit i cili është fizikisht i aftë. Prandaj, personat e dobët (ose për shkak të pleqërisë ose sëmundjes) përjashtohen nga agjërimi. Përveç kësaj, udhëtarët përjashtohen për shkak të lodhjes fizike të udhëtimit. Kjo është përmendur në ajetin 185 të sure Bekare. Nënat që japin gji ose gratë në ciklin menstrual janë gjithashtu të përjashtuara nga agjërimi. Por, pika e rëndësishme është se agjërimi nuk është thjesht mospërfillje nga të ngrënit dhe të pirit. Ai përcakton kushtet që duhet të respektohen nëse dikush dëshiron të arrijë qëllimet e këtij Urdhri Hyjnor.

Hapi i parë për agjërim është ta vëzhgosh atë me një qëllim, që është thelbi i çdo akti të adhurimit. I Dërguari i Mëshirës, ​​Profeti Muhammed (bekimet e Zotit qofshin mbi të dhe pasardhësit e tij) i tha shokut të tij besnik Abuzar: "O Abuzar! Duhet të kesh një qëllim të pastër për çdo gjë, madje edhe kur ha dhe kur flenë".

Në një rast tjetër Profeti i Zotit ka thënë: "Vërtet, veprat janë të varura nga qëllimet".

Sa i përket agjërimit, synimi do të thotë të vendosni të zbatoni urdhërimin e Zotit; prandaj ai duhet të jetë i sinqertë. Bija e Pejgamberit, Hazreti Fatema Zahra (paqja qoftë mbi të), ka thënë: "Zoti ka dekretuar agjërimin për forcimin e sinqeritetit tuaj".

Një kërkesë tjetër për të agjëruar dhe për të marrë pjesë në banketin hyjnor është të respektoni ndershmërinë e tij. Dekorimi në agjërim do të thotë të jesh vazhdimisht i vëmendshëm ndaj veprimeve dhe mendimeve të dikujt për të shmangur mëkatet. Zemra e personit që agjëron duhet të jetë në përputhje me agjërimin. Ashtu si një agjërues që shmang shumë veprime të ligjshme gjatë orëve të ditës, ai apo ajo duhet të shmangë mendimet e pahijshme.

Imam Xhafer Sadek (as) ka thënë: "Zoti ka thënë në Tevrat, O bir i Ademit! Bëni kohën dhe zemrën tuaj të lirë për adhurimin Tim, kështu që: Unë nuk mund t'ju lejoj të jeni i mashtruar nga dëshirat tuaja trupore, unë marr përgjegjësinë për të përmbushur kërkesat tuaja (të ligjshme), unë mund ta mbush zemrën tënde me Madhështinë Time, që të mos kesh frikë askë".

Kështu, agjërimi duhet të jetë si një ushtrim i brendshëm dhe i jashtëm, siç ka thënë diku tjetër Imam Sadek (as): "Kur të agjëroni, veshët, sytë, gjuha, duart, këmbët dhe lëkura duhet të agjërojnë gjithashtu".

Ai më tej ka thënë: "Është e domosdoshme që të mos grindeni, të mos jeni xheloz, të mos përgojoni, të mos jepni një betim të rremë, të mos shtypni, të mos veproni në mënyrë jo-njerëzore, të mos jeni në depresion, të mos e leni pas dore lutjen dhe kujtimin e Zotit, të heshtni për atë që nuk duhet thënë, ji i duruar, ji i qetë dhe si një shërbëtor që i frikësohet zotërisë së tij, lutju Zotit vazhdimisht, kini frikë nga Zemërimi Hyjnor dhe shpresoni tek Mëshira e Tij, vendosni besimin tuaj në Vilajet (ose autoritetin hyjnor të Dekretuar të Imamëve të pagabueshëm), përmbahuni nga çfarëdo që Zoti e ka ndaluar, krijoni hapësirë ​​në zemrën dhe trupin tuaj për të marrë mëshirën e Zotit, përfshihuni në përkujtimin e Zotit, bëni atë që kam thënë, atëherë ju keni vëzhguar atë që është e përshtatshme për agjërimin dhe keni zbatuar urdhrin e Zotit. Por, nëse nuk arrini dot, merita dhe shpërblimi i agjërimit tuaj do të reduktohen në mënyrë të përkohshme".

Veprat si përgojimi, ndonëse nuk e anulojnë agjërimin, do të pengojnë ndikimin pozitiv të agjërimit në zemrën dhe shpirtin e dikujt. Të tregosh gënjeshtra, shpifje, tallje, fyerje, tradhti dhe keqbërje të tjera janë një shkelje e vlerës për të agjëruar. Një vëzhgues i vërtetë i agjërimit është ai që i kushton vëmendje mençurisë së agjërimit dhe përpiqet të shmangë mëkatet, pasi qëllimi përfundimtar i këtij akti adhurimi është të forcojë devotshmërinë siç është theksuar në ajetin 183 të sures Bekare.

Pejgamberi i Zotit ka thënë: "Ai që i mban veshët, syrin dhe gjuhën largë nga mëkatet, Zoti do ta pranojë agjërimin e tij."

Agjërimi i ditës fillon me syfyrin, ose në kohën e vonë të mesnatës para agimit, dhe përfundon pas perëndimit të diellit me iftar ose thyerjen e agjërimit. Islami e rekomandon lartë syfyrin dhe iftarin.

Dijetari i mirënjohur, Sheikh Mufid, thotë: "Është transmetuar nga Ehli Bejti se syfyri është një vepër e rekomanduar edhe nëse është një pikë uji. Ushqimi më i mirë për syfyr janë kavotut, siç i hante Profeti i Zotit".  Për informacionin tuaj, të dashur dëgjues, kavotu është një lloj budinge e përbërë nga mielli i drithërave të ndryshme sidomos të grurit.

Imam Ali ibn Abi Taleb (as), lidhur me praktikën e Profetit të Islamit në ditët e fundit të Ramazanit, thotë: "I Dërguari i Zotit hapte shtratin e tij gjatë tre netëve të pjesës së fundit të Ramazanit dhe kalonte natën në adhurim. Kur arriti mbrëmja e 23-të, ai mbante zgjuar Ehli Bejtin dhe nëse dikush ndihej i përgjumur, ai e spërkaste me ujë në fytyrë për ta zgjuar atë person".

Hazreti Fatema Zahra (paqja e Zotit qoftë mbi të),  e braktiste gjumin e saj gjatë netëve të fundit të Ramazanit dhe do hante më pak ushqim- pasi stomaku i plotë shkakton përgjumje dhe gjumë. Ajo përgatitej për vigjilencën e natës, duke thënë: "I privuar është ai që nuk gëzon mirësinë e kësaj nate".

Profeti Musa, duke iu drejtuar Zotit, tha: "Zoti im, cili është shpërblimi i atij që agjëron për Ty?" Zoti u përgjigj: "O Musa, në Ditën e Gjykimit, unë do ta vendos në një pozitë ku ai nuk do të ketë frikë".