شرق‌شناس گرجی: شاهنامه فردوسی ادبیات گرجستان را رونق داد
(last modified Mon, 22 Feb 2021 09:49:10 GMT )
اسفند ۰۴, ۱۳۹۹ ۱۴:۴۹ Asia/Dushanbe
  • رئیس مرکز شرق‌شناسی دانشگاه گرجستان گفت در دوره های اشکانی و ساسانی بسیاری از عناصر اساطیر ایرانی به فرهنگ گرجستان نفوذ کرد
    رئیس مرکز شرق‌شناسی دانشگاه گرجستان گفت در دوره های اشکانی و ساسانی بسیاری از عناصر اساطیر ایرانی به فرهنگ گرجستان نفوذ کرد

رییس مرکز شرق‌شناسی دانشگاه گرجستان گفت شاهنامه فردوسی تاثیری عمیق در فرهنگ گرجی داشته و حتی موجب رونق ادبی این کشور در دوران احیا شده است.

به گزارش رادیو تاجیکی صدای خراسان به نقل از ایرنا، الکساندر چولوخادزه Alexander Cholokhadze در وبینار حضور شاهنامه در گرجستان گفت: «در اواخر دوره اشکانی و به‌ویژه در دوران ساسانی، بسیاری از عناصر اساطیر ایرانی به فرهنگ گرجستان نفوذ کرد که وام‌واژه‌هایی مانند دیو یا نام های خاص مانند پریدون (فریدون) و اسفندیار از آن جمله‌اند.»

چولوخادزه ضمن تاکید بر اینکه برخی اساطیر ایرانی، قرن‌ها پیش از نگارش شاهنامه فردوسی در ادبیات گرجی رایج بوده است، گفت: «در زندگی‌نامه پادشاهان گرجستان که  قرن ۱۱ میلادی با استفاده از منابع پیش از اسلام گرجی گردآوری شده، آمده است که در آن دوران در سرزمین طلوع خورشید، ایرانیان از نژاد هخامنشی قدرتمند شدند و از میان آن نژاد، قهرمانی به نام فریدون برخاست و بیوَرَسپ، فرمانروای مارها را به زنجیر گرفتار کرد و به کوهی بست که برای انسان دسترسی‌ناپذیر بود. چنانکه در زندگی‌نامه ایرانیان نوشته شده، فریدون بر تمام سرزمین ایران مسلط شد و به کشورهای دیگر سپهسالاران بزرگ خود را گمارد و برخی از آن کشورها را خراج‌گزار کرد.»

این شرق‌شناس در تفسیر متن یادشده گفت: «سرزمین طلوع خورشید، احتمالا همان خراسان است. همچنین بیورسپ (دارنده ۱۰ هزار اسب) نیز لقب ضحاک در شاهنامه است.»

الکساندر چولوخادزه درباره ویژگی ترجمه‌های شاهنامه در عصر صفوی (1501-1736) نیز اظهار داشت: «در روایت‌های گرجی شاهنامه در آن دوره، ایرانیان باستان زرتشتی نبودند بلکه همچون مظهر نیکی و پیروان حضرت مسیح معرفی شده‌اند که این هم از تاثیرهای بومی گرجستان بر شاهنامه است.»

چولوخادزه گفت پس از تصرف گرجستان به دست روسیه، فرهنگ روسی و سپس غربی اندک اندک گسترش یافت و تا اندازه‌ای به کم‌رنگ شدن عناصر فرهنگ و ادبیات ایرانی انجامید اما با این حال در قرن بیستم پژوهش‌های زیادی در حوزه شاهنامه‌شناسی منتشر شد.

 

بیشتر بخوانید: