حزب ستیزی در افغانستان همواره وجود داشته اما نوع برخورد با احزاب متفاوت بوده است
کارشناس و فعال سیاسی افغان گفت: حزب ستیزی در افغانستان همواره وجود داشته اما نوع برخورد با احزاب متفاوت بوده است
عبدالمقصود حسن زاده رئیس حزب بیداری ملت افغانستان در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل اظهار کرد: احزاب سیاسی نشان دهنده اراده مردم هستند افراد لایقی دور احزاب سیاسی جمع می شوند و این احزاب به فکر قانونگذاری و حکومت داری می باشند به همین دلیل همواره با فعالیت احزاب سیاسی در افغانستان مخالفت وجود دارد.
وی افزود: تفاوت برخورد با احزاب در افغانستان در زمان حکومت های جمهوری و حکومت طالبان این است که در زمان جمهوریت بر اساس قانون اساسی به احزاب اجازه فعالیت داده می شد اما اجازه رشد و فعالیت های گسترده داده نمی شد و فشارهایی بر آن ها اعمال می شد اما در زمان حکومت طالبان به هیچ وجه اجازه فعالیت به آن ها داده نمی شود.
گفتنی است که به تازگی برکت الله رسولی سخنگوی وزارت عدلیه حکومت طالبان گفته که در یک سال گذشته فعالیت دو حزب سیاسی و هفتاد و پنج نهاد اجتماعی به علت فعالیت های غیر قانونی ممنوع شده و پرونده های آنان برای بررسی به نهادهای امنیتی فرستاده شده است. قبلا هم تاکید شده بود که فعالیت احزاب سیاسی ممنوع است و با متخلفان برخورد قانونی می شود.
رئیس حزب بیداری ملت افغانستان عنوان کرد: احزاب سیاسی معمولا در جوامع دموکراتیک که در آن ها انتخابات برگزار می شود کاربرد دارند. زمانی که در یک جامعه انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی برگزار می شود احزاب سیاسی مردم را انسجام و سر و سامان داده و به آن ها آگاهی می دهند و به این ترتیب نقش بسزایی دارند، در حال حاضر خبری از برگزاری انتخابات در افغانستان نیست اما اگر زمانی طالبان تصمیم به برگزاری انتخابات بگیرند به احزاب سیاسی هم نیاز خواهد بود.
به گفته حسن زاده از سوی دیگر وجود احزاب سیاسی در کشورهای مختلف نشان دهنده سعه صدر حکومت ها است، احزاب سیاسی از عملکردهای نیک حکومت ها استقبال می کنند و عملکردهایی را که نیاز به اصلاح داشته باشند مورد نقد قرار می دهند تا اصلاحات به میان آید. اگر در یک کشور احزاب سیاسی و نهادهای اجتماعی وجود نداشته باشند منابعی برای نقد عملکردهای غیرقانونی حکومت هم وجود نخواهد داشت.
این فعال سیاسی افغان گفت : احزاب سیاسی ریشه در مردم دارند، برخاسته از میان آنان هستند و می توانند مردم را منسجم کرده و به آن ها جهت دهند، حکومت طالبان هم هراس دارد که مبادا احزاب مردم را در برابر خودسری ها و مظالم حکومت تحریک کنند به همین دلیل فعالیت آن ها را ممنوع قرار دادند.
حسن زاده یاد آور شد که احزاب سیاسی طی بیش از بیست سال گذشته یعنی در زمان حکومت های جمهوری در افغانستان فعالیت هایی داشتند اما در آن زمان هم حزب ستیزی مشاهده می شد به گونه ای که نمی خواستند احزاب سیاسی به اقتدار سیاسی برسند و نماینده های مردم از طریق احزاب به پارلمان راه پیدا کنند و یا احزاب نامزدهای ریاست جمهوری را معرفی کنند، اگر احزاب این آزادی ها را می داشتند دست استعمارگران هم کوتاه می شد و نماینده های آن ها رای نمی آوردند.
وی اضافه کرد: حتی از رؤسا یا اعضای احزاب که به مقام های دولتی می رسیدند تعهد گرفته می شد که دیگر فعالیت های حزبی نداشته باشند، فشارهای دیگری هم بر احزاب وارد می شد از جمله اینکه هر کدام باید حداقل در بیست ولایت افغانستان دفتر می داشتند که هزینه های زیادی را بر آن ها تحمیل می کرد، با وجود این ها احزاب می توانستند اجازه فعالیت خود را از وزارت عدلیه وقت به دست آورند و نقش خود را هم در انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات پارلمانی ایفا کردند.
