Pars Today

"انتظارات مردم افغانستان از مجمع عمومی سازمان ملل"، " اهمیت سفر رئیس جمهور به امریکا" و "توهمی که در آن گرفتاریم" عناوین سرمقاله روزنامه های مهم امروز افغانستان است که در ادامه میخوانید :

"انتظارات مردم افغانستان از مجمع عمومی سازمان ملل" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی انیس است که در آن چنین نوشته است :

هرچند رهبری حکومت وحدت ملی بارها در مجالس ملی و بین المللی بر روابط دوستانه با کشورهای همسایه، منطقه و جهان تأکید کرده و تهدید تروریزم را تهدید مشترک خوانده و این کشورها را به اجماع منطقوی و جهانی علیه تروریزم، دعوت نموده، اما در پهلوی آن هم ازکشورهایی که به نحوی از گروه های تروریستی و هراس افکن حمایت می کنند نام برده است.

انیس می افزاید :

لازم است که رئیس جمهور غنی، مانند گذشته با جدیت و قاطعیت با استفاده از این نشست در حضور سران و نمایندگان کشورهای عضو سازمان ملل، دلیل به درازا کشیدن جنگ افغانستان و مداخلات کشورهای بیرونی در امور داخلی این کشور را بیان کند و خواستار اعمال فشار مضاعف سازمان ملل بر کشورهایی که امروز از تروریزم استفاده ابزاری می نمایند و ادامه جنگ در افغانستان را به نفع خود میدانند، شود تا کشورهای منطقه و جهان مشترکاً با تشکیل اجماع جهانی، منابع تمویل، تجهیز، تسلیح و خاستگاه های گروه های تروریستی را هدف قرار دهند، زیرا تروریزم قوم، مذهب، ملیت و جغرافیای مشخص را نمی شناسد و در پی فرصت است تا از مردمان جهان قربانی بگیرند.

" اهمیت سفر رئیس جمهور به امریکا" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان است که در آن چنین آمده است:

 پدیده ی امنيت و مبارزه با تروريسم از موضوعات مهمي است که از سوي رييس جمهور غني در اجلاس سالانه مجمع عمومي ملل متحد به آنها پرداخته مي شود.پيش از اين گروه طالبان و شبکه حقاني از گروه هاي مهم در برابر دولت و نيروهاي بين المللي به حساب مي آمدند، اما از دو سال به اين طرف داعش نيز به فهرست هراس افگنان اضافه شده و بر تشديد خشونت و گسترش دامنه جنگ در افغانستان تأثير گذاشته است. بسيار روشن است که اين گروه ها از خارج افغانستان تمويل و تجهيز مي شوند و براي اهداف خاصي به اين کشور فرستاده مي شوند. جنگ، ناامني و ظهور گروه هاي جديد تروريستي ارتباط تنگاتنگ با سياست ها و رقابت هاي بين المللي و منطقه اي کشورها دارد. 

نویسنده می افزاید:با آن که حکومت وحدت ملي در ابتداء بهبود مناسبات سياسي با پاکستان را دراولويت سياست خارجي خود قرار داد، اما آن کشور در عمل کدام تغييري در سياست ها و رويکردهاي امنيتي اش به وجود نياورد. چيزي که تا کنون در سياست هاي پاکستان مشهود بوده، تعارض گفتار و رفتار مقامات آن کشور در برابر افغانستان بوده است. در حالي که سياست اعلامي پاکستان از امنيت افغانستان حمايت مي کند و امنيت اين کشور را امنيت پاکستان و منطقه ارزيابي مي کند؛ ولي سياست عملي آن کشور بر تشديد ناامني و حمايت از گروه طالبان، شبکه حقاني و ساير هراس افگنان استوار بوده است. مقامات حکومت افغانستان تأکيد دارند که حکومت پاکستان طي سال هاي گذشته آندسته از رهبران طالبان را که از صلح با حکومت افغانستان حمايت کرده اند، به گونه هاي مختلف از بين برده و يا به زندان انداخته اند. اسناد و مدارک غير قابل انکار نشان مي دهد که بسياري از حملات انتحاري از خاک پاکستان برنامه ريزي شده و انتحاري ها در مدارس پاکستان آموزش ديده اند.

و روزنامه ی ماندگار در مطلبی تحت عنوان" توهمی که در آن گرفتاریم" چنین نوشته است:

رییس‌جمهوری غنی در حالی در هفتادودومین نشست سازمان ملل متحد شرکت کرده است که افغانستان بیش از هر زمانِ دیگر در موجی از نابسامانی‌های سیاسی و امنیتی به‌سر می‌برد و عملاً دولت وحدت ملی به چند جزیرۀ پراکنده و ازهم‌گسسته تبدیل شده است. سخنگویان ارگهرچند تلاش کرده‌اند که حضور آقای غنی را در نشست سازمان ملل کم‌سابقه نشان دهند، اما از همین حالا مشخص است که تبلیغاتِ آن‌ها بیشتر برخاسته از هراسی است که نسبت به ناکامی‌های خود دارند.

مداحان رییس‌جمهوری که اکثراً کارمندان ارگ ریاست‌جمهوری و دفتر مطبوعاتی او هستند، با گذاشتن تصویری از او در فضای مجازی که گویا او با یک پرواز عادی در حالی که مطالعه می‌کند به امریکا می‌رود، هیچ گرهی از کار فروبستۀ کشورِ ما باز نمی‌کنند.

ماندگار می افزاید :از حق اگر نگذاریم، نه سخنرانی‌های رؤسای جمهورِ ما در این‌گونه نشست‌ها برای شرکت‌کننده‌گانِ آن اهمیت دارد و نه خودشان. با بزرگ‌نمایی کردنِ این‌گونه برنامه‌ها به نفع خود، نمی‌توان به هیچ جایگاهی دست یافت. وضعیتِ ما در کُل مناسبات بین‌المللی و منطقه‌یی کاملاً مشخص است و همه می‌دانند که در چه منجلابی از بدبختی‌ها به‌سر می‌بریم. این به معنای کم زدنِ خود و یا نادیده گرفتن دستاوردهای‌مان در شانزده سال گذشته و یا گذشته‌های دورتر نیست. تا زمانی که ما به فرهنگِ تملق‌گویی و بزرگ‌نمایی تعلق داشته باشیم، وضعیتِ ما همین چیزی خواهد بود که حالا هست.