Pars Today

"نسبت عذر خواهی با سیاست ورزی" ، " راه وفاق ملی و دوستی را میان مردم هموار کنید" و " فشار نظامی ، گزینه ای برای پایان جنگ" ،عناوین سرمقاله های روزنامه های امروز چاپ کابل است.

نسبت عذر خواهی با سیاست ورزی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است:

بعد از این که رییس جمهور در سخنرانی روز یازدهم قوس در محفل انتقال نیروهای سرحدی از وزارت امور داخله به وزارت دفاع ملی گفت که اگر کسی نتواند ارتباط مسئولان حکومتی با داعش را اثبات کند، باید چادر بپوشد، با انتقاداتی در دنیای مجازی و رسانه های همگانی مواجه شد. بیشترین انتقادها از سوی زنان صورت گرفت و حتی برخی از زنان خواهان عذرخواهی رییس جمهور شده بودند

عذرخواهی در عالم سیاست نه تنها به منظور کاهش رنجی که متوجه کسی شده است، بلکه به هدف جلب اعتماد عمومی و اطمینان شهروندان به عملکرد دستگاه سیاسی و شخصیت هایی که مردم به آنان رای داده اند، صورت می گیرد. 

نویسنده می افزاید:در کشورهای دیگر عذر خواهی به دلیل اشتباه سیاستمداران به خصوص پس از حوادث تلخ و ناگوار که احیانا باعث رنجش خاطر همگانی می شود، یک امر معمول است. حتی گاهی در برخی از کشورها سیاستمداران علاوه بر پوزش خواهی، از مقام خویش استعفا می دهند. در هر صورت انسان ها همواره در معرض اشتباه هستند و اشتباه از سوی سیاستمداران و رهبران سیاسی همواره مشکل زا است. مشکلی که در پی اشتباه یک رهبر سیاسی پیش می آید از این جهت است که سبب بی اعتمادی و حتی رنجش افکار قشرهایی از جامعه می شود. بنابراین تنها راه کاهش رنجش خاطر مردم و جلب اعتماد دو باره آنان به نظام و سیاستمداران، پوزش طلبی است.

و راه وفاق ملی و دوستی را میان مردم هموار کنید عنوان سرمقاله ی روزنامه ی آرمان ملی است که در آن چنین آمده است:

تب و تاب سیاسی دولت و سیاسیون این روزها بالا گرفته است. این تب و تاب زمانی شدت گرفت که برخی از چهره های سیاسی و متنفذین ولایت قندهار همایش بزرگی را در آن شهر برپا کردند تا هم کاستی های نظام را به نقد بگیرند و هم راه هایی را که بتواند کشور و نظام را از وضعیت کنونی نجات بدهد، دریابند.

ده ها تن از نماینده گان مردم در مجلس نماینده گان در شمار کسانی بودند که دراین همایش  گسترده حضور داشتند و دولت بر خلاف مفاد قانون اساسی و عرف دموکراسی نظام، در راه سفر استاد عطامحمد نور و فرزند جنرال دوستم، معاون اول ریاست جمهوری مانع ایجاد کرد.

نویسنده می افزاید : 

دولت مکلفیت دارد تا به جای تنش زایی در کشور، راه وفاق و دوستی میان مردم را هموار کند و از این راه هم به ثبات بخشی نظام و هم به پایان جنگی متحد شوند، که چهل سال است دار و ندار زندگی ما را نابود می کند و فرزندان این کشور را به خاک و خون می کشاند.

رویا رویی جریان های سیاسی در تقابل با همدیگر نمی تواند مانند مؤلفه مهم نظام دموکراسی عمل کند، زیرا این تقابل از نوع دیگری است که در آن آرا و نظریات آنان به سعادت و رفاه مردم، طی طریق نمی‌کند.

و فشار نظامی ، گزینه ای برای پایان جنگ عنوان مطلبی از روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

ایالات متحدۀ امریکا در نظر دارد به‌زودی هزار نظامیِ تازه‌نفس را وارد جنگ افغانستان سازد. به گفتۀ مقام‌های نظامی این کشور، این تصمیم بخشی از استراتژی این کشور در مورد افغانستان و جنوب آسیا است.نظامیان امریکایی می‌گویند مأموریتِ جدید نیروهای امریکایی در افغانستان این‌بار تنها محدود به آموزش و مشورۀ نظامی نخواهد بود، بل این نیروها در کنار نیروهای افغانستان از زمین و هوا به حملات علیه نیروهای مسلحِ مخالف خواهند پرداخت. بر اساس گفته‌های مقام‌های پنتاگون وزارت دفاع امریکا، فشارهای نظامی باید مخالفان مسلحِ دولت افغانستان را مجبور سازد که دست از جنگ بردارند و به گزینه‌های سیاسی برای رسیدن به هدف‌های خود بیندیشند.

در پایان ماندگار می افزاید:

جنگ افغانستان اگر راه‌حل نظامی می‌داشت، در زمانی که شمار نظامیان مستقر در این کشور به بیش از ۱۵۰ هزار نفر می‌رسید، باید این هدفی تحقق می‌پذیرفت. منتقدان حضور نیروهای خارجی در افغانستان به این باور اند که دولت‌های که خود را متحد افغانستان می‌دانند، در پی پایان یافتن جنگ نیستند و بیشتر بر ادامۀ آن تأکید دارند. حامد کرزی رییس جمهوری پیشین و اطرافیانِ او که اصلی‌ترین حلقۀ مخالفِ حضور سربازان امریکا در افغانستان استند، این نظر را چنان صریح بیان می‌کنند که پیامِ آن فقط می‌تواند یک چیز باشد، و آن این‌که: به حضور نظامیان خارجی در کشور پایان دهید تا صلح و امنیت به افغانستان برگردد.