Pars Today

" افغانستان ، آوارگی و بیچارگی" ،" پیشنهاد ریاست جمهوری و انتقاد شورای امنیتت" و"شورای امنیت باید بیشتر فعال شود"،عناوین سرمقاله روزنامه های چاپ کابل است.

روزنامه ی افغانستان ما در سرمقاله ای تحت عنوان افغانستان ، آوارگی و بیچارگی چنین نوشته است :

طبیعی است که مهاجران و آسیب دیدگان حوادث طبیعی به کمک های فوری نیاز دارند و مردم انتظار دارند که دولت این کمک ها را به موقع برای آسیب دیدگان برساند و از تلفات و خسارات بیشتر بر مردم جلوگیری کند؛ اما همه می دانیم که دولت توان کمک به میلیون ها نفر از شهروندان نیازمند و بیجا شده را ندارد؛ بنابراین به ناچار باید از طریق سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری دیگر برای تأمین کمک های عاجل برای نیازمندان اقدام کرد.

نویسنده می افزاید :. 
حکومت برای کاهش بیجاشدگان داخلی متضرر از جنگ و خشونت، باید استراتژی جامع و روشنی را در رابطه با مبارزه با هراس افگنی اتخاذ کند. این استراتژی هرچند طی سه سال گذشته روشن تر شده و از آن ابهام زدایی شده است؛ اما در عرصه عمل هنوز هم برخورد یکسان از سوی نیروهای امنیتی در برابر هراس افگنان صورت نمی گیرد، این امر در انگیزه جنگی نیروهای امنیتی تأثیر منفی بجا گذاشته و روند مقابله با هراس افگنی را با دشواری های گوناگون مواجه می سازد.
و پیشنهاد ریاست جمهوری و انتقاد شورای امنیت عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن  چنین آمده است :

در دو روز گذشته، افغانستان میزبان شورای امنیتِ سازمان ملل متحد بوده است. سفر یک هیأتِ مهمِ شورای امنیت سازمان ملل به افغانستان، یک بار دیگر فرصتِ خاصی را برای دولت افغانستان فراهم کرده است تا مطالباتِ سیاسی ـ امنیتی‌اش را با مهم‌ترین رکن ِسازمان ملل متحد در میان بگذارد.
آن‌چه اکنون به عنوان یک مورد مثبت در این زمینه قابل تأمل است، شکایتِ افغانستان از پاکستان به اعضای شورای امنیت می‌باشد؛ همان چیزی که روزنامۀ ماندگار از نخستین پیشنهادکننده‌گانش به دولتِ حامد کرزی و اشرف‌غنی بوده است. اگر اسناد و شواهدی که دولت افغانستان به شورای امنیت سازمان ملل ارایه کرده است، دقیق و قوی باشند، می‌تواند فشارهای لازم را بر پاکستان وارد آورد.

ماندگار می افزاید :
اکنون که افغانستان خواستار اعمالِ فشارِ شورای امنیت بر پاکستان شده است، باید همۀ جریان‌های سیاسیِ کشور از چنین خواستی حمایت کنند؛ زیرا افغانستان بدون چنین در خواستی نمی‌تواند راهی به سویِ صلح پیدا کند.
از جانب دیگر، افغانستان در فرصتی خواهانِ فشار بر پاکستان شده که آن کشور نیز با مشکلاتی از جانبِ امریکا مواجه گردیده است. اگرچه هنوز هم شک و تردیدهایی در مورد فشار وارد کردنِ امریکا بر پاکستان وجود دارد اما آن‌چه در سطوح ظاهری نمایان شده نیز می‌تواند برای پاکستان ـ که در عین حال با مشکلاتِ دیگری هم در منطقه مواجه است ـ آزاردهنده باشد.
مسلماً اگر دولت افغانستان روی شکایتی که مطرح کرده، ایستاده شود و بعد روی کدام موضوعِ دیگر با پاکستان وارد مذاکره نگردد، می‌تواند گام بزرگی را برای ایجاد ثبات در کشور بردارد.
و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان شورای امنیت باید بیشتر فعال شود چنین نوشته است :

پاکستان با آن که در کابل سفارت دارد و ظاهراً دولت افغانستان را به رسمیت می‌شناسد، ولی هیچ اراده‌ای برای همکاری با کابل ندارد و طالبان را متحد طبیعی و استراتژیک خود می‌داند، اما به صورت علنی به این امر اعتراف نمی‌کند.
این چیزی است که ایالات متحده‌ی امریکا نیز به آن معترف است. وقت آن رسیده است که دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد با چین مذاکره کنند و بیجنگ را قانع بسازند که حداقل مانع اعمال فشار بر پاکستان نشود.

در پایان نویسنده می افزاید :

چین را هم خطر تروریسم تهدید می‌کند. طالبان و دیگر گروه‌های مرتبط به آنان نیرویی هستند که دشمن چین را هم در بطن خود می‌پرورند. پایان جنگ افغانستان به صورتی که موجب تقویت دولت افغانستان و نهاد‌های آن گردد، به سود چین است. روشن است که چین مثل جنرال‌های پاکستانی توهم زده نیست که فکر کند یک افغانستان مدرن و توان‌مند بدل به نیروی نیابتی هند می‌شود. چین نخبه‌گان دانا دارد و سیاست خارجی‌اش اقتصادمحور است. امنیت بیش‌تر در منطقه به سود آن کشور است.