Pars Today

"حمایت جهانی در گرو اجماع ملی" ،" شورای امنیت سازمان ملل و پرونده ی افغانستان" و " بهانه ای دیگر برای کمیسیون مستقل انتخابات" ، عناوین سرمقاله روزنامه های افغانستان است که در ادامه می خوانید:

حمایت جهانی در گرو اجماع ملی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین امده است :

تجربه نشان داده است که هرچه دولت افغانستان به ملایمت و نرمش در برابر تروریست ها از جمله طالبان رو آورده است، دشمن جری تر شده و بی باوری جامعه به نیروهای امنیتی و مدیریت سیاسی افغانستان نیز بیشتر شده است. هرچه افغانستان در برابر تروریسم قاطع تر ایستاده است و در تقابل با تروریسم قرار گرفته است، نشانه هایی از پیروزی هم در عرصه داخلی و هم در عرصه خارجی بیشتر شده باورها به نیروهای امنیتی کشور هم در داخل و هم در میان همکاران بین المللی افغانستان بیشتر شده است. در نشست شورای امنیت به طور واضح پاکستان مسول حمایت از تروریسم دانسته شده است و حمایت های آشکار و پنهان این کشور از تروریست ها از چشم هیچ یک از اعضای شورای امنیت پنهان نمانده است. این مساله نیز یک پیروزی بزرگ برای افغانستان است و بر جایگاه افغانستان در عرصه بین المللی تاثیر مثبت داشته و حقانیت افغانستان را بیش از گذشته به دیگران روشن شده است. 

نویسنده می افزاید :
اکنون کشور ما در وضعیت خوبی از نظر بین المللی و حمایت جامعه جهانی قرار دارد. اما بدون تردید هنوز چالش های مهمی نیز فراروی افغانستان وجود دارد که نباید آن ها را نادیده گرفت. 
یکی از چالش ها دشواری انجام تعهدات افغانستان در برابر جامعه جهانی است. اکنون جامعه جهانی انتظارات و توقعات مهمی از افغانستان دارند. برگزاری انتخابات پارلمانی در سال 2018، مبارزه با فساد و آوردن اصلاحات در همه بخش ها از مهم ترین تعهدات افغانستان در برابر جامعه جهانی است که انجام این تعهدات نیز هنوز با مشکلاتی مواجه است. 
برخی منازعات سیاسی کوچک تر در افغانستان نیز می تواند هنوز یک چالش در برابر مناسبات منطقه ای میان جامعه جهانی و دولت افغانستان باشد

و روزنامه ی ماندگار در سرمقاله ای تحت عنوان شورای امنیت سازمان ملل و پرونده ی افغانستان چنین نوشته است :

نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد، در حالی برای افغانستان برگزار شده که مردم از تداومِ یک جنگِ فرسایشی به تنگ آمده و تلفاتِ زیادی را متحمل شده‌اند. از سوی دیگر، جامعۀ جهانی که جنگ برضد تروریسم در میدان افغانستان را رهبری می‌کند نیز سال‌هاست که در آن وا مانده و نه راهِ پس دارد و نه هم راه پیش. در چنین شرایطی، دو مشکلِ عمده در بی‌ثباتی افغانستان برجسته است: یکی مشکل داخلیِ ناشی از عدم اعتمادِ مردم به دستگاه حاکم؛ و دوم مشکل مداخلاتِ خارجی که به‌طور ویژه از پاکستان نشأت و الگو می‌گیرد.
برخی قدرت‌های دیگر نیز همانندِ پاکستان در تلاش استفادۀ ابزاری از طالبان شده‌اند و این وضعیت را بیشتر از گذشته پیچیده می‌کند و جنگ افغانستان را متغیرِ وابستۀ متغیرهای مستقلِ زیادی در منطقه می‌سازد که هرکدام به‌تنهایی تمایل به تصاحبِ میدانِ بازی دارند. چنین حالتی به‌شدت اقتصاد جنگ در افغانستان را ریشه‌دار ساخته و حیاتِ بسیاری‌ها را به عنصرِ جنگ و ناامنی وابسته کرده است.
اکنون که شورای امنیت سازمان ملل متحد قضیۀ افغانستان را روی میز گذاشته است، دولت افغانستان بایستی همۀ اسناد موثق و قراینِ قابل اعتنا از جنگ را به این نهاد ارایه کند تا در پرتو آن، نشست و بررسیِ سازمان ملل به نتیجۀ مثمر برسد.

ماندگار می افزاید :
مسلماً نشست شورای امنیت با توجه به اهمیت این نهاد، نشستِ ساده‌یی نیست و می‌تواند تأثیراتِ ملموسی را در روند کاهش مداخلاتِ پاکستان در امور افغانستان داشته باشد. اما مهم‌تر از همه این است که شورای امنیت سازمان ملل متحد بتواند پاکستان را وادار به عقب‌نشینی از سیاست خارجیِ عمقِ استراتژیک در افغانستان بسازد. تا زمانی که چنین انعطافی در سیاست‌های پاکستان در قبالِ افغانستان رخ‌نما نشود، نمی‌توانیم به‌راستی به صلح و ثباتِ پایدار دست یابیم.
از جانب دیگر، همکاری‌های منطقه‌یی برای مبارزه با تروریسم نیز یکی دیگر از راه‌هایی‌ست که می‌تواند سبب قطع منابع کمکیِ طالبان و داعش گردد و راه‌های صلح در افغانستان می‌تواند از این مسیر و همچنین از مسیر غرب باز شود.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان بهانه ای دیگر برای کمیسیون مستقل انتخابات چنین نوشته است :

جامعه‌ی جهانی به برگزاری انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها تأکید دارد. در جلسه‌ی شورای امنیت سازمان ملل متحد هم نماینده‌گان کشورهای پشتی‌بان افغانستان تأکید کردند که انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها باید برگزار شود. آنان برگزاری انتخابات و ثبات سیاسی افغانستان را به هم مرتبط می‌دانند.

در پایان هشت صبح می افزاید :

اما در داخل کشور تمام نشانه‌ها حاکی است که رهبران حکومت در کار آماده‌گی برای برگزاری انتخابات ناکام مانده‌اند. با آن که رییس جمهور تأکید می‌کند که انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی‌ها در سال جاری میلادی برگزار می‌شود، اما هیچ نشانه‌ای که بتوانیم به اساس آن به حرف رییس جمهور باور کنیم در دست‌رس نیست.