Pars Today

"وفاق ملی نانوشته در برابر سیاست های ارگ"،"چرا پولیس به ناتوانی اش اعتراف نمی کند؟" و "زن مسلمان در معرض اسارت مدرن" عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

"وفاق ملی نانوشته در برابر سیاست های ارگ" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

روز جمعۀ گذشته، کابل شاهد تجلیل و یادبود از دو شخصیتِ سیاسیِ کشور بود. مراسم یابود از درگذشت مارشال فهیم، معاون پیشین رییس‌جمهور در تالار لویه جرگه و مراسم یادبود از کشته شدنِ عبدالعلی مزاری رهبر فقید حزب وحدت اسلامی افغانستان در «مصلای مزاری» در غرب کابل. در هر دوی این مراسم، سخنرانان به توصیفِ هر دو شخصیتِ سیاسیِ کشور پرداختند و کارنامه‌هایِ آنان را یادآوری کردند اما نکتۀ مهم این بود که قریب به اتفاقِ سخنرانانِ این دو مجلس، از کارکردهای دولت وحدت ملی انتقاد کرده و گفتند که سیاست‌های تبعیضی و حرکت‌های نفاق‌افگنانه از آدرس مدیریتِ سیاسی کشور، افغانستان را به مرحلۀ خطرناکی سوق داده است. اتفاق نظرِ سخنرانان این بود که دولتِ آقای غنی دارد روی طرح‌هایی کار می‌کند که دیگر به نفع نظام و کشور نیست؛ از جمله بحث واگذاری چندین ولایت برای طالبان و سیاست‎‌هایِ غیرمنصفانه‌یی با این محتوا ‎که یک ملت قربانی بدهد و دیگری حاتم‌بخشی کند.

نویسنده می افزاید : 

هم‌اکنون خطراتی که از ناحیۀ سیاست‌های ارگ و حلقۀ انحصارطلبِ آن افغانستان را تهدید می‌کند، به‌مراتب جـدی‌تر از خطراتِ امنیتی و نظامی‌یی است که از سوی طالبان بر ما وارد می‌شود. تدوین سیاست‌های تبعیض‌آمیز و داغ ساختنِ اختلافات قومی و تباری توسط ارگ، منشایِ تمام بی‌نظمی‌ها و نابسامانی‌هایِ سه‌ونیم ‌سالِ اخیر است. باید این سیاست‌ها متوقف گردند و ارگ از محاصرۀ توطیه‌گرانِ تمامیت‌خواه بیرون شود.

"چرا پولیس به ناتوانی اش اعتراف نمی کند؟" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است :

حمله‌های تروریستی به همایش‌های سیاسی و مذهبی مردم نشان می‌دهد که پولیس و مجموع نیروهای امنیتی یا برای تأمین امنیت این همایش‌ها برنامه ندارند یا این که اصلاً نمی‌توانند امنیت همایش‌ها را بگیرند. اگر پولیس و مجموع نیروهای امنیتی نمی‌توانند امنیت همایش‌های سیاسی و مذهبی مردم را بگیرند، باید این موضوع را اعلام کنند.
اگر پولیس توان تأمین امنیت مراسم مذهبی را ندارد، باید اعلام کند که نمی‌تواند امنیت همایش‌ها را بگیرد. پولیس همچنان می‌تواند از برگزارکننده‌گان همایش‌های سیاسی و مذهبی بخواهد که یا خود امنیت آیین‌های مذهبی و سیاسی خود را تأمین کنند، یا با پولیس وارد همکاری جدی شوند. اگر همکاری هم جواب نمی‌دهد، پولیس مکلف است که به طور رسمی اعلام ناتوانی کند. این‌طور نمی‌شود که مراسم سیاسی و مذهبی برگزار شود، پولیس اعلام کند که می‌تواند آن را تأمین امنیت کند، اما در پایان کار یک تروریست انتحاری بیاید و مردم را قتل عام کند.

هشت صبح می افزاید :

رهبران سیاسی‌ای که همایش‌های مذهبی و سازمانی برگزار می‌کنند، هم می‌دانند که توانایی پولیس در چه حدی است، بهتر است که آنان هم تدابیر جدی برای تأمین امنیت مراسم بگیرند، یا مراسم را لغو کنند و اجازه ندهند که تروریست‌ها به راحتی مردم را قتل عام کنند.
مسئولیت وزارت داخله است که به ناتوانی‌اش اعتراف کند و اجازه ندهد که مردم به امید این که پولیس امنیت‌شان را می‌گیرد، قتل عام شوند. مردم افغانستان حق حیات دارند. آنان باید از تهدیداتی که متوجه جان شان است، آگاه باشند و پولیس هم میزان توانایی‌های‌اش را برای شهروندان تشریح کند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی انصار که در سرمقاله ای تحت عنوان "زن مسلمان در معرض اسارت مدرن" چنین نوشته است:

امروز امواج تبلیغ سبک زندگی غربی در جامعه، غرب‌زدگانی بازتولید می‌کنند که دچار از خودبیگانگی شده و به مروج فرهنگ غرب بدل شده‌اند. راه‌اندازی کنسرت‌هـای مستهجن، نمایش‌هـای مدلینگ پیدا و پنهان لباس‌هـای غربی، پوشش ورزشکاران فوتبالیست دختر، پخش سریال‌هـا و فلمـ‌هـای نیمه برهنه و رابطه‌هـای نامشروع و...، جملگی تحرکاتی است که با هدف ترویج سبک زندگی غربی دنبال می‌شود.

باید دانست که برخلاف تصورات و تبلیغات سوئی که علیه اسلام صورت میگیرد، زن در اسلام محبوس در خانه نیست. حضور سالم و بانشاط زن در اجتماع نه تنها منع نشده بلکه توصیه نیز شده است. حضرت زهرا (س) نیز به عنوان الگوی زنان جهان از ازل تا ابد، در عرصه‌هـای اجتماعی و سیاسی حضور داشتند، اما چگونگی این حضور اهمیت دارد.

در پایان انصار می افزاید :

از شرایط حضور زنان در عرصه اجتماع این است که مانع نقش مادری و همسری آنها نباشد. اما برداشت غلطی که در غرب به دنبال جنبش‌هـای آزادی خواهی شکل گرفت این است که نقش همسری و مادری و به طور کلی خانواده بند اسارتی است که مانع تحقق آزادی میشود. و اما شرط دیگر، اثرگذاری حضور زنان در اجتماع است. دنیای غرب این اثر بخشی را صرفاً در ظهور فیزیکی زن میداند. بدین ترتیب زن از نگاه غرب علی رغم آزادی‌هـای فردی، تنها از بعد ظاهری مورد توجه قرار گرفت؛ نگاهی که زن امروز غربی را درمانده و مستأصل نموده است. در اسلام این حضور همراه با اثرگذاری است همانطور که میبینیم حضور حضرت فاطمه زهرا در جنگ احد به عنوان درمانگر، در زمان حفر خندق در جنگ احزاب، داشتن جلسات پاسخگویی به سوالات دینی زنان، نیز دفاع از اسلام و ولایت در بحرانی ترین اوضاع جامعه اسلامی‌ چنان که در مسجد حضور یافته و با سخنرانی کوبنده و روشنگر خود توطئه منافقین و بد خواهان را افشا نمودند، همه همراه با اثرگذاری مثبت است که برای زنان غیرمسلمان نیز مصداق پیدا میکند.