Մեկնաբանություն - Հայաստանի իշխանությունը գտնվում է «Արևմուտքի հետ մերձեցման» սրի եզրին
Արտաքին երկրների միջամտությամբ Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև խաղաղության համաձայնագրի ստորագրումը ձգձգվում է. Այդուհանդերձ, վերջին շաբաթներին Բաքվի և Երևանի ղեկավարները զբաղված էին տարածաշրջանում և աշխարհում իրենց այսպես կոչված դաշնակիցների հետ խորհրդակցություններով։
Ղարաբաղի հակամարտության կողմերից յուրաքանչյուրը, այն մտայնությամբ, որ մյուս կողմի դեմ օգտագործելու է հզոր դաշնակցի, այդ դաշնակցի հետ համագործակցությունն իր արտաքին քաղաքականության առաջնահերթություն է դարձրել։
Կարծես թե Ադրբեջանի ղեկավարները փորձում են օրակարգում ունենալ Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Սիոնիստական ռեժիմի ցուցումները։ Մյուս կողմից, Երևանի գործող իշխանության արևմտամետ պաշտոնյաները, մտածելով, որ արևմտյան կառավարությունները կարող են պաշտպանել Հայաստանի ազգային շահերը՝ այս երկրի թշնամի ներկայացվող երկրների դեմ, աննախադեպ համագործակցություն են ծավալում Եվրամիության և Ամերիկայի հետ։
Արևմտյան կառավարություններին մերձենալուն զուգահեռ, պաշտոնական Երևանին խրախուսել են հեռանալ Ռուսաստանից, ինչը, անկասկած, կարող է սրել այս երկրի տարածաշրջանային խնդիրները։
Տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ Արմեն Պետրոսյանը գտնում է. «Արևմտյան կառավարությունները փորձում են Հայաստանի ներսում և տարածաշրջանում ուժեղացնել իրենց ներկայությունն ու ազդեցությունը՝ որպես հավասարակշռություն աշխարհաքաղաքական մրցակից համարվող Ռուսաստանի դեմ։ Հաճախ արեւմտյան կառավարությունները պահանջներ են ունենում պաշտոնական Երեւանից։ Բայց այլընտրանք չեն առաջարկում։ Այդ իսկ պատճառով մենք պետք է շատ պարկեշտ վարվենք Իրանի հետ հարաբերություններում, քանի որ մեզ համար շատ կարևոր է թույլ չտալ մեր քաղաքական ճանապարհի հակառակորդներին խնդիրներ ստեղծել Հայաստանի և Իրանի միջև հարաբերություններում»:
Հայտնի հայ փորձագետի այս նախազգուշական հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ Հայաստանի իշխանությունները շարժվում են այն սրի եզրով, որը կոչվում է «Արևմուտքի հետ մերձեցում», և ամենափոքր սխալը կարող է ահավոր կերպով ավարտվել ի վնաս Հայաստանի ժողովրդի և կառավարության Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում։ Մյուս կողմից, Իլհամ Ալիևի կառավարության պաշտոնյաները, հատկապես Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցների խստացումից հետո, փորձում են բնական գազի ոլորտում որքան կարող են բավարարել եվրոպական երկրների կարիքները՝ Ադրբեջանի գազի արտահանմամբ, իսկ դրա դիմաց Եվրոպայից ստանալ դիվիդենտներ և աջակցություն:
Սա այն դեպքում, երբ Ադրբեջանը և Հայաստանը պնդում են ռուս զինվորականներին Հարավային Կովկասից վտարելու և այս տարածաշրջանում ռուս զինվորականների ներկայությունը դադարեցնելու մասին։ Սակայն հակամարտող կողմերից յուրաքանչյուրն իր միջնաժամկետ նպատակներին հասնելու համար որդեգրել է հակասական մեթոդ։
Ընդհանուր առմամբ, նկատի ունենալով Բաքվի և Երևանի ղեկավարների հակասական քաղաքականության իրականացման ներկա գործընթացը, պետք է ասել, որ քիչ հավանական է, որ ղարաբաղյան խաղաղության վերջնական համաձայնագրի ստորագրումն իրականացվի Հայաստանի շահերից ելնելով։ Որովհետև Ռուսաստանը, աջակցելով Հայաստանին, շուրջ երեք տասնամյակ շարունակ Հարավային Կովկասում իրականացնում էր հայերի երազանքները, բայց կարծես թե այս միտումը փոխվում է։