Մեկնաբանություն - Ինչո՞ւ է ԱՄՆ-ն սրում Վենեսուելայի հետ պատերազմական իրավիճակը
-
ԱՄՆ-ի CV-22 ինքնաթիռները
ԱՄՆ-ն շարունակում է ամրապնդել իր ռազմական ներկայությունը Կարիբյան ավազանում։
Pars Today-ի տվյալներով՝ ԱՄՆ-ն այս շաբաթ ավելի շատ ինքնաթիռներ և ռազմական տեխնիկա է ուղարկել Կարիբյան ավազան՝ տարածաշրջանում իր ռազմական ներկայությունն ընդլայնելու համար։
Կարիբյան ավազանում ուժեղացնելով իր ռազմական ներկայությունն ԱՄՆ-ն ցանկանում է կաթվածահար անել Վենեսուելայի նավթի արտահանումը և մեծացնել քաղաքական ճնշումը Մադուրոյի վրա։ Ի պատասխան՝ Վենեսուելան փորձել է ստեղծել իրավական լեգիտիմություն՝ Վաշինգտոնի գործողություններին դիմակայելու և ներքին համախմբվածությունը ամրապնդելու համար՝ ընդունելով «Ծովահենության և շրջափակման դեմ պայքարի մասին օրենքը»։ Այս իրավիճակը նշանակում է, որ Վենեսուելայի ճգնաժամը մտել է նոր փուլ. փուլ, որի ընթացքում երկու կողմերի միջև ուղղակի ռազմական և իրավական բախումն ավելի հավանական է դարձել, քան նախկինում։
Իրականում, Կարիբյան ավազանում ԱՄՆ ռազմական ներկայության ամրապնդումը չի կարող համարվել նորմալ գործողություն կամ պարզապես ստանդարտ ռազմական ընթացակարգերի մաս, այլ պետք է վերլուծվի Լատինական Ամերիկայում Վաշինգտոնի գերիշխող և միջամտողական քաղաքականության շրջանակներում։
Միացյալ Նահանգները պատմության ընթացքում բազմիցս ցույց է տվել, որ երբ իր տնտեսական և աշխարհաքաղաքական շահերը սպառնալիքի տակ են, կիրառում է ռազմական ուժ՝ ինչպես տարածաշրջանի անկախ կառավարություններին վախեցնելու, այնպես էլ համաշխարհային մակարդակով իր հակառակորդներին հստակ ուղերձ հղելու համար։
Չնայած ԱՄՆ-ն սկզբում փորձում էր խաբել հասարակական կարծիքը՝ պնդելով, որ պայքարում է թմրանյութերի ապօրինի շրջանառության դեմ և իր ագրեսիվ գործողությունները ներկայացնում է որպես մարդասիրական առաքելություն, այժմ այն պաշտոնապես բացահայտել է իր քաղաքականությունը և մտադիր է թուլացնել Մադուրոյի կառավարությունը և հող նախապատրաստել դրա տապալման համար։
Վենեսուելայի էներգետիկ ռեսուրսները Միացյալ Նահանգների ամենագլխավոր թիրախն են։ Աշխարհի ամենամեծ նավթային պաշարների պահողներից մեկն ունեցող Վենեսուելայի քաղաքական անկախությունը իր էներգետիկ ռեսուրսների կառավարման գործում միշտ զայրացրել է Վաշինգտոնին։ Միացյալ Նահանգները, որը տարիներ շարունակ ձգտում է վերահսկել էներգետիկ շուկան և ապահովել էժան նավթային ռեսուրսներին հեշտ հասանելիություն, Վենեսուելայի կառավարությանը համարում է այդ նպատակներին հասնելու լուրջ խոչընդոտ։ Հետևաբար, ամեն անգամ, երբ Կարակասը վարել է ավելի անկախ քաղաքականություն, Միացյալ Նահանգները պատասխանել է պատժամիջոցներով, դիվանագիտական ճնշմամբ և նույնիսկ ռազմական սպառնալիքներով: Այժմ Կարիբյան ավազանում ռազմական ներկայության ավելացումը պետք է դիտարկել որպես նույն ռազմավարության մաս. ռազմավարություն, որի վերջնական նպատակը Վենեսուելայի ռեժիմը փոխելն ու այն փոխարինել Վաշինգտոնից հնազանդ և կախված կառավարությունով։
Թրամփը բացահայտ հայտարարել է, որ տարածաշրջանում ստեղծել է հսկայական նավատորմ և նույնիսկ խոսել է ցամաքային գործողություն սկսելու հնարավորության մասին: Սա վկայում է այն մասին, որ Միացյալ Նահանգները ոչ միայն ձգտում է ծովային շրջափակման և տնտեսական ճնշման, այլև իր օրակարգում ունի ուղղակի ռազմական հարձակման սցենար: Նման սպառնալիքը նույն քաղաքականության շարունակությունն է, որը Վաշինգտոնը կիրառել է աշխարհի շատ անկախ երկրների նկատմամբ. քաղաքականություն, որը հիմնված է ռազմական ուժի և միջազգային իրավունքի անտեսման վրա։
Միևնույն ժամանակ, Վենեսուելան շարունակում է պնդել իր քաղաքական անկախության վրա՝ չնայած խիստ տնտեսական ճնշմանը, լայնածավալ պատժամիջոցներին և ռազմական սպառնալիքներին: Մադուրոյի կառավարությունը բազմիցս հայտարարել է, որ թմրանյութերի ապօրինի շրջանառության վերաբերյալ ԱՄՆ մեղադրանքները անհիմն են, և որ Վաշինգտոնի այս քարոզչության հիմնական նպատակը ռազմական միջամտության համար ճանապարհ հարթելն է: Կարակասը այս շարժումները համարել է վերջին դարի ամենամեծ մայրցամաքային սպառնալիքը և զգուշացրել, որ վենեսուելացի ժողովուրդը պատրաստ է պաշտպանել իր երկիրը։
