مسلمانانو وویل: اې د خدای رسوله ! په دغه مساله کې د زر او د وبال د پاته کېدو معنا څه ده؟ په داسي حال کې چي هغه ځوان خپله شتمني د خدای په لاره کې ورکړه؟ حضرت نبی اکرم ص وفرمایل:  دغه ځوان هغه شتمني چي له پلاره ورته پاتي وه، د خدای په لاره کې ورکړه او اجر به یې تر لاسه کړي. لیکن پلار یې بخیل وو او خیرات د ورکولو وړ نه وو، دغه شتمني یې راټوله کړې وه، لیکن له دې نه پرته چي ګټه ترې واخلي، د هغه دروند مسئولیت له ځان سره وړي.

اوس بن ثابت چي د مدینې څخه وو، له مړینې وروسته، زیاته شتمني پر ځای پرېښودل؛ «اُم کحه» او درې لوڼې یې وارثان وه، لیکن د بن ثابت دوه د اکا زامون «سوید» او «عَرفَجَه» چي هغه د خپل وصي په توګه ټاکلي وه، د بن ثابت ټوله شتمني یې په خپلو کې وویشل او د هغه میرمنې عرفجه او دریو لوڼو ته هیڅ هم پرې نه ښودل.

له اسلامه مخکې په عربو کې د جاهلیت په دور کې ښځې او ماشومان او هغه کسان چي د جنګ وړتیا نه لرل، له میراث نه محروم پاته کېدل، د هغه کس میراث چي زوی نه لرل، د هغه د خپلوانو تر مینځ وېشل کېده. په دې ډول میرمنه او اولادونه یې له میراثه محروم پاتي کېدل.  د اوس بن ثابت میرمنه چي د خپلو دریو لوڼو د پاللو او د ژوندانه لپاره هیڅ نه لرل او بې وزله شوې وه، حضرت نبی اکرم ص ته شکایت وکړ او وویل:  په داسي حال کې چي خاوند مي اوس بن ثابت زیات شتمن وو، خو د هغه له مړیني وروسته، اوس مي اولادونه وږي پاته شوي دي، زه هم د هغوی د پاللو توان نه لرم، زما د خاوند د اکا زامون هم مونږ ته هیڅ توجه نه کوي.

حضرت پیغمبر اکرم ص سوید او عرفجه یې راوغوښتل او له هغوی څخه د وضاحت غوښتنه وکړه، هغوی حضرت نبی اکرم ص ته په ځواب کې وویل: مونږ هیڅ غلط کار نه دی کړی، زمونږ د طائفې د رسم او   دود  له مخې دا ښځه او لوڼې یې، په اس نه شي سپرېدلای او له دښمن سره مقابله نه شي کولای، په دې خاطر له میراث څخه بې برخه کیږي. په دغه وخت کې د نسا د مبارکې سورې اووهم ایت نازل شو. دغه ایت شریف کې متعال خدای فرمایي:« لِلرِّجالِ نَصیبٌ مِمّا تَرَکَ الْوالِدانِ وَ الاَْقْرَبُونَ وَ لِلنِّساءِ نَصیبٌ مِمّا تَرَکَ الْوالِدانِ وَ الاَقرَبُونَ مِمّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ نَصیباً مَفْرُوضاً:

د نارینه وو لپاره حصه شته له هغه (مال) نه چې مور او پلار او خپلوان يې پرېږدي، او د ښځو لپاره (هم) یوه حصه شته له هغه (مال) نه چې مور او پلار او خپلوان يې پرېږدي، که هغه مال لږ وي او که زیات، مقرر كړى شوې او وورکېدونکۍ برخه ده.

د دغه ایت پر بنیاد هیڅوک نه شي کولای د مړی په شتمنیو کې مداخلت وکړي او د مړي ښتمني د هغه لومړي درجې عزیزانو ته، یعني د هغه اولادونو او همدارنګه د هغه میرمنې ته ور رسیږي.

د اسلام په صدر کې د وتلی شاعر حسان بن ثابت ورېنداره، یعني د عبدالرحمان بن ثابت انصاري مېرمنه، په داسي حال کې چي له سترګو یې اوښکې بهېدلې د خپلو دوو وړو لوڼو لاسونه یې نیولې وه، پیغمبر ص ته راغله، د عبدالرحمان وړونه له هغه نه پاته شوي شتمني یې په خپلو منځونو کې ویشلې وه، د عبدالرحمان مېرمنه حضرت نبی اکرم ص ته وویل:  زما د مېړ له مړینې وروسته، زما لېوران زما د مېړه په شتمني قبضه وکړه او ما ته او زما یتیمانو ته هیڅ هم پرې نه ښودل. زه د خپلو لوڼو راتلونکې ته اندېښمنه یم، اوس هم بې وزله شوي یو. ستاسو حکم څه دی؟ پر دغه مهال د نسا د مبارکې سورې یوولسم او دوولسم ایتونه نازل شول چي په کښې د وراثت بحث واضح شوی دی.  دغو شریفو ایتونوکې راغلي: «  یُوصیکُمُ اللّهُ فی أَوْلادِکُمْ لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الاُْنْثَیَیْنِ فَإِنْ کُنَّ نِساءً فَوْقَ اثْنَتَیْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثا ما تَرَکَ وَ إِنْ کانَتْ واحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَ لاَبَوَیْهِ لِکُلِّ واحِد مِنْهُمَا السُّدُسُ مِمّا تَرَکَ إِنْ کانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَواهُ فَلاُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِنْ کانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلاُمِّهِ السُّدُسُ مِنْ بَعْدِ وَصِیَّة یُوصی بِها أَوْ دَیْن آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ لا تَدْرُونَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ لَکُمْ نَفْعاً فَریضَةً مِنَ اللّهِ إِنَّ اللّهَ کانَ عَلیماً حَکیماً * وَ لَکُمْ نِصْفُ ما تَرَکَ أَزْواجُکُمْ إِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُنَّ وَلَدٌ فَإِنْ کانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَکُمُ الرُّبُعُ مِمّا تَرَکْنَ مِنْ بَعْدِ وَصِیَّة یُوصینَ بِها أَوْ دَیْن وَ لَهُنَّ الرُّبُعُ مِمّا تَرَکْتُمْ إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ وَلَدٌ فَإِنْ کانَ لَکُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمّا تَرَکْتُمْ مِنْ بَعْدِ وَصِیَّة تُوصُونَ بِها أَوْ دَیْن وَ إِنْ کانَ رَجُلٌ یُورَثُ کَلالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَ لَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِکُلِّ واحِد مِنْهُمَا السُّدُسُ فَإِنْ کانُوا أَکْثَرَ مِنْ ذلِکَ فَهُمْ شُرَکاءُ فِی الثُّلُثِ مِنْ بَعْدِ وَصِیَّة یُوصى بِها أَوْ دَیْن غَیْرَ مُضَارّ وَصِیَّةً مِنَ اللّهِ وَ اللّهُ عَلیمٌ حَلیمٌ: الله تاسو ته ستاسو د اولاد په باره كې وصیت كوي (چې) د یو نر اولاد لپاره د دوه انجوڼو (لوڼو) د حصې برابر (حصه) ده، او که ستاسو بچیان دوه او یا تر دوو زیاتې لوڼې وي نو د میراث په دریو کې دوه برخې د هغوی دي، او که یوه وي نیم میراث هغې لپاره دی او د پلار او مور هر یو لپاره د میراث په شپږو کې یوه برخه ده، که چیري مړی بچی ولري.او که مړی بچی نه ولري او یوازې مور او پلار یې میراث خواره وي نو د مور لپاره په دریو کې یوه برخه ده او (باقي یې د پلار ده). او که هغه (مړی) وړونه ولري مور یې په شپږو کې یوه برخه وړي (او پاته پنځه برخه یې د پلار لپاره دي) (دا ټول) د هغه وصیت له تر سره کېدو وروسته دي چي هغه کړی دی، او د پور له ادا کولو وروسته دی تاسو نه پوهېږئ چي په پلرونو مېندو او بچانو کې مو کوم یو زیات په ګټه دی. دا الهي فریضه ده او خدای تعالی پوه او حکیم دی