نوع دعوت طالبان از محقق و خلیلی نشان می دهد که هنوز معتقد به حضور موثر دیگر اقوام در اداره افغانستان نیستند
دیپلمات سابق افغان گفت: نوع دعوت مقام ارشد طالبان از محمد محقق و کریم خلیلی برای بازگشت به افغانستان نشان می دهد که طالبان هنوز معتقد به حضور موثر دیگر اقوام در اداره این کشور نیستند.
محمدالله حیدری سفیر سابق افغانستان در برخی کشورهای عربی مانند اردن، سوریه و لیبی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری در مورد دعوت سراج الدین حقانی سرپرست وزارت داخله حکومت طالبان از محمد محقق و کریم خلیلی رهبران قومی هزاره در افغانستان برای بازگشت به افغانستان و حضور در میان قوم خود به عنوان محاسن سفید اظهار داشت: این نوع از دعوت به معنای آن است که طالبان هنوز اعتقادی به سهم گیری دیگر اقوام در اداره افغانستان ندارند.
وی افزود: کشورهای عضو جامعه جهانی همواره به مسوولان حکومت فعلی در افغانستان گوشزد کرده اند تا زمانی که یک حکومت فراگیر و قابل قبول برای تمام مردم این کشور ایجاد نشود حکومت طالبان به رسمیت شناخته نمی شود زیرا هر نظامی مشروعیت خود را از مردم می گیرد. نفس این دعوت هم چیز تازه ای نیست، رهبران فعلی طالبان طی دو سالی که از حکومت شان می گذرد همواره البته بدون نام بردن از کسی از مقامات سابق و شخصیت های افغانستان برای بازگشت به کشور دعوت و اعلام کرده بودند که جان و مال آن ها در امان است.
به گفته این دیپلمات سابق افغان، طالبان در تلاش هستند به جامعه جهانی بگویند که درصدد تشکیل حکومت فراگیر و قابل قبول متشکل از تمام اقوام افغانستان می باشند، اظهارات اخیر سراج الدین حقانی هم در همین راستا است و اینکه رهبران اقوام را به نحوی برای بازگشت به افغانستان راضی کنند. اما محمد محقق و کریم خلیلی نمونه حضور جامعه شیعه یا هزاره افغانستان در حکومت یا نظام سیاسی بوده اند و به همین دلیل حقانی مشخصا آن ها را خطاب قرار داده که به افغانستان و بین قوم خود بیایند، با عزت زندگی کنند و به عنوان محاسن سفید در بین قوم خود حضور داشته باشند.
حیدری اظهار کرد که این نوع از دعوت و اینکه به آن ها گفته شده به عنوان محاسن سفید در بین قوم خود حضور پیدا کنند به معنای آن است که رهبران طالبان تا کنون به این نظر نرسیده اند که باید سایر اقوام را در اداره کشور سهیم کنند بلکه معتقدند که حکومت ازآن آنان است و افراد دیگری که می آیند باید کاملا دیدگاه های آن ها را قبول کنند و به تعبیر دیگر طالبان هنوز معتقد به حکومت تک قومی یا تک حزبی هستند.
وی در عین حال گفت: البته این اظهارات رهبران طالبان و اینکه این ظرفیت و توانمندی روحی و روانی را پیدا کرده اند که از سران اقوام و احزاب با احترام یاد می کنند و طرفین هم باهم با تندی برخورد نمی کنند نشان دهنده پختگی سیاسی آنان و یک گام مثبت و پیشرفتی به سمت گفت و گوی سیاسی است.
این دیپلمات سابق افغان اظهار امیدواری کرد همه به این نتیجه برسند که نجات مردم افغانستان و تامین امنیت در این کشور بستگی به این دارد که برای همیشه دشمنی ها و آنچه را در گذشته بین آن ها وجود داشته کنار بگذارند زیرا همه در اشتباهات و افتخارات مربوط به افغانستان شریک هستند.
این کارشناس سیاسی عنوان کرد: تا به حال چشم انداز روشنی مبنی بر اینکه طالبان بخواهند شخصیت های دیگر احزاب و جریان ها را به عنوان نیروهای تصمیم گیرنده در اداره کشور سهیم کنند مشاهده نمی شود و باید دید که طالبان از تجارب تلخ گذشته پند گرفته اند و به سمت انتخابات، مشارکت سیاسی و ایجاد قانون اساسی حرکت می کنند یا همچنان در همان مسیر گذشته خود که تک قومی و تک حزبی گرایی است در حرکت هستند. تا زمانی هم که این باور ایجاد نشود که در افغانستان هیچ قومی به تنهایی نمی تواند در افغانستان حکومت و این کشور را اداره کند افغان ها نمی توانند به یک حکومت فراگیر، قابل قبول، قدرتمند و ملی برسند.
وی اضافه کرد: قدرت نظامی هم هیچ گاه نمی تواند نشانه مشروعیت یک جمع باشد چنانکه حکومت قبلی که قدرت ناتو را هم با خود داشت از مشروعیت کافی برخوردار نبود. حکومت های کمونیستی نیز در افغانستان مشروعیتی کسب نکردند. بنابراین در افغانستان باید دشمنی ها کنار گذاشته شود و یک آشتی ملی و همدیگر پذیری شکل بگیرد تا این کشور نجات پیدا کند و افغان ها به سمت یک حکومت ملی با حضور همه اقوام بروند.
