Հնդկաստանի անսասան աջակցությունն Իսրայելին Գազայի հատվածում Պաղեստինի ճնշված ժողովրդի ցեղասպանության հարցում

Pars Today - Այն պայմաններում, երբ արևմտյան երեսպաշտ ռեժիմները հասարակական կարծիքի ճնշման տակ ստիպված են եղել գոնե քննադատել սիոնիստական ռեժիմին, Հնդկաստանի ծայրահեղ աջ կառավարությունը շարունակում է համառորեն և «հպարտ» մնալ Թել Ավիվի կողքին։

Չնայած սիոնիստական համաշխարհային օլիգարխիայի գերիշխանությանը համաշխարհային զանգվածային լրատվամիջոցների նկատմամբ, սիոնիստական ռեժիմի չար և անմարդկային դեմքը գնալով ավելի ու ավելի սկանդալային է դառնում աշխարհի համար, և նույնիսկ ամեներեսպաշտ արևմտյան ռեժիմները ստիպված են եղել գոնե քննադատել այս ռեժիմին հասարակական կարծիքի ճնշման տակ, սակայն Հնդկաստանի ծայրահեղ աջակողմյան կառավարությունը դեռևս համառորեն և «հպարտ» կանգնած է Թել Ավիվի կողքին։

Ըստ Pars Today-ի՝ հղում անելով Mashreq News-ին, Նարենդրա Մոդիի կառավարության գաղափարախոսական հակաիսլամականությունը, անկասկած, Հնդկաստանի և Իսրայելի օկուպացիոն ռեժիմի նենգ դաշինքի հիմնական պատճառներից մեկն է։ Հնդիկ քաղաքական վերլուծաբան և պաղեստինցիների իրավունքների պաշտպան Ռանջան Սուլեյմանը Middle East Monitor կայքում հրապարակված հոդվածում քննադատել է իր երկրի կառավարության այս մոտեցումը։

Հնդկաստանի ռազմական և ռազմավարական կապերը Իսրայելի հետ վերջին տասնամյակում արագորեն աճել են: 2015 թվականին Հնդկաստանի և Իսրայելի միջև պաշտպանական առևտուրը հասել է 5.6 միլիարդ դոլարի: Այսօր այդ թիվը տարեկան աճել է մինչև ավելի քան 185 միլիոն դոլար: Հնդկաստանն այժմ Իսրայելի ամենամեծ զենքի գնորդն է, որը ներմուծում է ամեն ինչ՝ անօդաչու թռչող սարքերից և հսկողության համակարգերից մինչև ճշգրիտ կառավարվող հրթիռներ: Հնդկաստան արտահանվող տեխնոլոգիաների մեծ մասը փորձարկվել են Գազայում և Արևմտյան ափին գտնվող պաղեստինցիների վրա:
Դրանք գնելով՝ Հնդկաստանը փաստացիորեն աջակցում է օկուպացիային, ապարտհեյդի պատին, տների ավերմանը, իսկ այժմ՝ Գազայում տեղի ունեցող ցեղասպանությանը:

Գազայի հատվածում տեղի ունեցողը այլևս անորոշ չէ։ 2023 թվականի հոկտեմբերի 7-ից ի վեր սպանվել է ավելի քան 60,000 պաղեստինցի, որոնցից շատերը կանայք և երեխաներ են։ Հիվանդանոցները համակարգված կերպով թիրախավորվել են։ Ռմբակոծվել են օգնության ավտոշարասյուները։ Սովն օգտագործվում է որպես պատերազմի զենք։ Հայտնի իրավաբաններ, այդ թվում՝ Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների գրասենյակի նախկին տնօրեն Քրեյգ Մոխիբերը, այս ցեղասպանությունն անվանել է «միտումնավոր, մեթոդական և համակարգված»։

Հնդկաստանի լռությունը՝ և ավելի վատը

Հնդկաստանի վարչապետ Նարենդրա Մոդին առաջին համաշխարհային առաջնորդներից մեկն էր, որը հոկտեմբերի 7-ից հետո, նույնիսկ նախքան որևէ հաստատված փաստի ի հայտ գալը, համերաշխություն հայտնեց Իսրայելին։ Հնդկաստանի կառավարությունը հրաժարվեց դատապարտել խաղաղ բնակիչների ռմբակոծությունը և փոխարենը ճնշեց պաղեստինամետ ցույցերը, կասեցրեց ուսանողական ակտիվիստներին և հետապնդեց այն գիտնականներին ու լրագրողներին, որոնք համարձակվեցին խոսել։
Համալսարաններին հրահանգվեց չթույլատրել համալսարանական բողոքի ցույցերը։ Ուսանողական միությունները կարգապահական պատասխանատվության ենթարկվեցին Պաղեստինի հետ համերաշխության հայտարարություններ անելու համար։ Նույնիսկ Դելիի, Մումբայի և Բանգալորի նման խոշոր քաղաքներում մարդասիրական հանրահավաքները ոստիկանության կողմից թույլտվություն չստացան։ Ճնշումները սարսափելի նմանություններ ունեին ավտորիտար ռեժիմների հետ՝ լռեցնել այլախոհությունը, քրեականացնել կարեկցանքը։ Հնդկաստանը, որը մի ժամանակ Յասիր Արաֆաթին ընդունել էր պետական արարողակարգով և ՄԱԿ-ում պաշտպանում էր Պաղեստինի ազատագրումը, այժմ ռազմական առումով համագործակցում է ապարտհեյդի հետ և երես է թեքում աշխարհի աչքի առաջ էթնիկ զտումների ենթարկվող ժողովրդից։

Ինչու պետք է Հնդկաստանը վերանայի իր դիրքորոշումը

Հնդկաստանն ինքը գաղութային կառավարման զոհ է եղել և հասկանում է օկուպացիայի գինը, բաժանման վերքերը և բռնության վնասը։ Այս համատեքստում Հնդկաստանը պետք է կոչ անի համաշխարհային ապագաղութացման, այլ ոչ թե պաշտպանի գաղութային տերություններին։ Մինչ Հնդկաստանը զինում է ապարտհեյդը Գազայում, չի կարելի մեջբերել Գանդիին և Ներուին՝ անտեսելով նրանց անսասան աջակցությունը Պաղեստինի ինքնորոշման իրավունքին։