Հատուկ հաղորդում Այգաբացի տասնօրյակի առիթով (6.Սպառնալիքը վերածել հնարավորության և հասնել ինքնաբավության. Իսլ.հեղափոխության ճշմարիտ նպատակը)
Սրբ .Ղուրանը Աստծու առաքյալների հետևորդներին ներկայացնում է տոկուն անձինք ,ովքեր շարունակում են երթը,ծլարձակում են ,բողբոջում են և իսլամը տարածում աշխարհում: Այս բարեբեր ընթացքը ինչքանով ,որ զվարճացնում և խանդավառում է բարեկամներին ,հենց այդքանով զայրացնում է թշնամիներին:
«Ֆաթհ»սուրայի 29-րդ այայում ասվում է.«Դրանք նման են այն ցանքսին , որը ծլարձակել է իր ծիլերը, այնուհետև աճել այնպես, որ այն ամուր կանգնի իր ոտքերի վրա և այն աստիճանի է աճել ,որը զարմացնում է ֆերմերներին: Սա անհավատներին զայրացնելու համար է»:
Իրանի դեմ Իրաքի պարտադրյալ պատերազմը ,Երկրորդ աշխարհամարտից ի վեր աշխարհում ամենաավերիչ պատերազմներից մեկն էր և, իհարկե, իսլամական Իրանի պատմության ամենափառահեղ և էպիկական օրերից :Այժմ, պարտադրյալ պատերազմի ավարտից տասնամյակներ անց, Իրանի հեղափոխության թշնամիների պաշարումը դեռ շարունակվում է:Պարտադրյալ պատերազմի տարիներին Իրանը յուրհատուկ փորձառություն ձեռք բերեց:Ամենադաժան ու ամենասարսափելի սպառնալիքները վերածեց ամենաքաղցր առիթների: Պարտադրյալ պատերազմը բացահայտ արտացոլումն էր Աստծու այն խոսքի ,որ եթե նեցուկ հանդիսանաք Աստծուն ,Աստված կօգնի ձեզ և հաղթանակով կպսակի ձեր ուղին: Իրանի ժողովրդի սրբազան պաշտպանությունից տասնամյակներ անց ,աշխարհը տեսավ ,որ դիմադրությունը ,ջիհադական տնօրինման հետ միասին, նաև երիտասարսների ուժին ու մտքին կառչելով ,ինչպես է սպառնալիքները վերածում աննախընթաց հնարավորությունների: Անցյալ 40 տարիների ընթացքում կայսերապաշտ համակարգը զանազան ձևերով ՝ հիբրիդային պատերազմի միջոցով փորձել է իսլամական համակարգին տարատեսակ առճակատումների դեմ հանդիման կանգնեցնել ,որպեսզի չհաջողի իր հեղափոխական և առաջընթաց կարողականության մեջ:Սակայն , իսլամական համակարգի նվաճումներին հայացք նետելով պարզվում է , որ չնայած ճնշումներին, և օֆշորային ու միջազգային մակարդակով սպառնալիքներին ու պատժամիջոցներին, Իրանը կարողացել է հաջողությամբ անցնել սպառնալիքների դժվարին և վտանգավոր ուղիներից՝ և ոչ միայն անցել դրանցից , այլև դրանք վերածել է հնարավորության՝ համակարգի կարողությունների և արդյունավետության բարձրացման համար:
Սրբ .Ղուրանը, Նեսա սուրայի 141-րդ այայի մի հատվածում, ակնարկելով մուսուլմանների անկախության կարևորությանը ասում.«...Եվ Աստված երբեք անհավատներին տիրակալ չի դարձրել հավատացյալների նկատմամբ»:Այս այան լավապես ապացուցում է,որ իսլամական մի հասարակության կարգավիճակը քաղաքական,տնտեսական ,մշակութային ,ռազմական եւ այլ բնագավառներում չպիտի դառնա այնպես ,որին իշխեն ոչ մուսուլմանները: Իսլամի այս ուսմունքը ,մուսուլմանների համար հզոր շարժիչ ուժ է ,որպեսզի դադարեցվի կախվածությունը և չընդունվի օտարների գերիշխանությունը: Իրանի իսլամական հեղափոխությունը ևս կարևորում է այս պատգամը:
Իրանի իսլամական հեղափոխության հաղթանակի առաջին իսկ օրվանից արծարծվել է տնտեսական անկախություն ապահովելու անհրաժեշտությունը: Փահլավի վարչակազմի ժամանակվանից մնացած տնտեսական ամենամեծ բարդություններից է՝ Իրանի տնտեսության առավելագույն կախվածությունը նավթային եկամուտներից:Նման կախվածություն մեզ դեմ հանդիման կանգնեցրեց թշնամու պատժամիջոցների դիմաց և խիստ խոցելի դարձրեց Իրանի տնտեսությունը,սակայն նույն այդ սպառնալիքները կարևոր գործոն հանդիսացան այդ բարդության կարգավորման համար: Իսլ.հեղափոխության առաջնորդը հայտարարել է.«Պատժամիջոցը կարող է առիթ հանդիսանալ: Ինչո՞ւ: Որովհետև փորձը ապացուցում է ,որ այն երկրները ,որոնք ունեն բնապաշարներ,ինչպես նավթ,այն ժամանակ երբ այդ աղբյուրից եկամուտը նվազում է ,նրանք մտածում են տնտեսական բարեփոխման մասին ,գտնում են բարեփոխումների դրդապատճառներ ,նաև դրդապատճառ են գտնում իրենց փրկելու կախվածությունից : Ուրեմն բնապաշարների եկամուտների նվազման հետևանքով ճնշումը ,առավելություն է ոչ միայն մեզ համար, այլ մեր կարգավիճակը ունեցող շատ երկրների համար ,և նրանց փրկելու է այս բնական ռեսուրսից ունեցած կախվածությունից ,այս միակ արդյունաբերական կարգավիճակից,նավթային այս տնտեսությունից ,որը մեր տնտեսական ամենամեծ խնդիրներից է»:
Իրանի ժողովրդի ինքնապաշտպանությունը Սադդամի և իր միջազգային հովանավորների դիմաց,Իրանի ժողովրդի համար այլ նվաճումներ ևս ունեցավ: Այս ձեռքբերումների թվում են՝ ինքնավստահությունն ու ինքնահավատությունը: Այաթ. Խամենեին այդ մասին ասում է. «Այո, մենք պատերազմում կորցրեցինք շատ թանկագին կյանքեր և կրեցինք նյութական ու բարոյական հսկայական վնասներ:Բայց այս ազգի սրտում բոցավառվեց այն ինչը , որի բարիքներն ու արժեքը այս ազգի ներկայի և ապագայի համար գերազանցում է ամեն ինչին, և դա ինքնասիրությունը, արժանապատվությունը, անկախությունը և ազգային ինքնագիտակցությունն էր:Այս դիմադրությունը բացայատեց, որ եթե ժողովուրդը համախմբվի Աստծուն հավատալու և բարի գործ կատարելու առանցքի շուրջը,մեկը մյուսի հետևից կիրականանան աներևակայելի թվացող հրաշքները»: Նման ինքնավստահության շնորհիվ ,Իրանն արձանագրել է գիտական ու տեխնոլոգիական ուշագրավ առաջընթաց և բազմաթիվ այլ բնագավառներում հասել է ինքնաբավության:
Իրանի իսլ.հանրապետությունն անցյալ ավելի քան երեք տասնամյակների ընթացքում բազմաթիվ պատժամիջոցների դիաց է կանգնել: Վերջին պատժամիջոցներով ,անտարակույս Իրանի ժողովուրդը որոշ ճնշումների է ենթարկվել ,սակայն նկատի առնելով Իրանի ժողովրդի և իսլամական հանրապետության համակարգի միջև միասնակաությունը ,այդ ճնշումներն Իրանի իսլ.հանրապետությանը պարտավորեցրել են ,որպեսզի իր կարիքները հոգալու համար կառչի իր կարողություններին ու ներքին արտադրություններին: Կարողականություններ ,որոնց ոչ ոք ուշադրություն չէր դարձնում բնական պայմաններում ,այսօր ուշադրության արժանացնելով և հզորացնելով ներքին աղբյուրները ,Իրանը ընթանում է դէպի այն կողմը, որ նույնիսկ նավթահորերը փակվելով կկարողանա ապահովել իր ծախսերը: Փորձագետները համոզված են ,որ հակառակ արևմուտքի դավադրություններին ,Իրանի իսլամական հանրապետությունը 20-մյա հեռանկարում տարածաշրջանում գիտական և տնտեսական առումով վերածվելու է տնտեսական առաջին ուժին:
Այսօր Իրանը զանազան բնագավառներում, ներառյալ հեռահար հրթիռների, անօդաչու չերաևացող ռազմօդանավերի և հետախուզական անօդաչու թռչող սարքերի, նաև մակերեսային և ստորջրյա զանազան նավերի, և թեթև ու ծանր զենքերի ոլորտներում այնպիսի առաջընթաց է արձանագրել, որ առանց որևէ երկրի օգնության կարող է ապահովել իր կարիքները: Ութամյա սրբազան պաշտպանության տարիները , ձեռքբերված փորձառությունները նաև աննախադեպ մի ժողովրդի դիմադրությունը և նահատակ Թեհրանի Մողադամի պես անձանց ջիհադական տնօրինումը, հանգեցրին այնպիսի առաջընթացի ,որի արդյունքներից է Իրանի հասարակության անվտանգությունը ,ձեռքբերումներ որոնք Իրանի թշնամիների աչքերում դարձել են փշեր:Անհրաժեշտ է իմանալ ,որ մեր այսօրվա դիմադրությունը կունենա ավելի քաղցր արգասիք:
Իսլամական Իրանը նաև ուշագրավ առաջընթաց է արձանագրել ատոմական տեխնոլոգիայի ոլորտում: Իրանցի մասնագետների ու գիտնականների միջոցով Իրանն ունի ատոմական գիտություն ու տեխնոլոգիա,որը ապացուցում է թե՝ Իրանը արագ տեմպով ընթանում է դեպի արդի գիտություն ու տեխնոլոգիա ,սակայն գիտական ու տեխնիկական այս օգտաշատ ջանքը ևս ԱՄՆ-ի ու սիոնիստական վարչակարգի ,նաև նրանց դաշնակիցների խիստ ճնշումներին է ենթարկվել: Համենայն դեպս ,այնքան ակնհայտ է այս ընթացքը ,որ այսօր իսլամական համակարգի թշնամիները ,ստիպված խոստովանել են Իրանի պանծալի ներկայությունը ատոմական վառելանյութի ցիկլի գիտությունը ունեցող 10 երկրների շարքում:
Իրանի իսլամական համակարգում ,տնտեսական անկախության հիմնական էությունը ինքնաբավությունն է, և միջազգային տնտեսական կառույցներից ու կապիտալիստական համաշխարհային համակարգից կախված չլինելը,որպեսզի ճգնաժամային պայմաններում երկիրը կարողանա իր ոտքերի վրա կանգնել:Այս բնագավառում ,Իրանի պատասխանատուները մեծ ջանքերի շնորհիվ ,քայլեր են կիրառել ինքնաբավության ուղղությամբ և ծրագրամշակմամբ,երկիրը մղել դեպի գիտական ու տնտեսական առաջընթաց ու զարգացում: Այսպիսով առիթ է ընձեռնվել մրցակցել զարգացած երկրների ապրանքների ու արտադրանքների հետ, կախված չլինել օտարերկրյա ներդրումներից (միաժամանակ ներգրավելով դրանք) նաև զարգացնել մարդկային գիտությունը: Ներկայումս այս համակարգը ,հակառակ տարիների բոյկոտների ու սպառնալիքների ,հզոր է ու հպարտ: Փաստորեն ,Իրանի իսլամական հանրապետությունն այսօր առաջնորդի իմացականության շնորհիվ և ժողովրդի համագործակցությամբ ,աշխարհի ամենաանկախ կառավարություններից է և համակարգի պատասխանատուներն ու պաշտոնատարները երկիրը ղեկավարում են հասարակության և ոչ թե գերուժերի շահերի հիմամբ: Քաղաքական վերլուծաբանների կարծիքով ,այսօր գերուժերի մտահոգությունը ,լոկ այն պատճառով չէ, որ կորցրել են Իրանին գերիշխելու հնարավորությունը,ամենակարևորը հետևյալն է ,որ իսլամական հեղափոխությունը ընդհանրապես միջազգային ասպարեզում հարցականի տակ է դրել գերուժերի կողմից բռնության և շանտաժի հոսքը և խափանել այն հավասարությունը ,որը պնդում էր թե՝ իրավունքը միայն հզորներինն է: