Periudha pas shfaqjes dhe kryengritja botërore e Hazreti Mahdiut (a.xh.), është periudha e sundimit të dritës, diturisë, vigjilencës dhe zgjerimit të virtyteve morale dhe spirituale me kuptimin e vërtetë të fjalës.
Arbaini është agimi i fitores finale dhe fillimi i një civilizimi të madh islam.
Atmosfera e dashurisë së Arbainit ka një ndjenjë të jetës e cila ka mbirë dhe zhvilluar nga dëshmori i Qerbelasë dhe manifestohet në hapat e vizitorëve. Imam Husejni (a.s.) si një magnet tërheq në mënyrë të vazhdueshme zemrat e dashuruara dhe këta të dashuruar përball kësaj tërheqje të pafund, bashkohen mes vete dhe e shoqërojnë njëri-tjetrin në këtë rrugë.
Këtyre ditëve, rruga 80 kilometra nga qyteti Naxhaf në Qerbela, është rruga më qiellore në këtë rruzull tokësor. Kjo është një rrugë e cila e udhëzon rrugëtarin e saj drejt Parajsës.
Përsëri erdhi koha e vizitës. E vizitës së një njeriu i cili qëndresën kundër dhunës, luftën për të vërtetën dhe lirinë e shkroi në të gjitha mësimet dhe e publikoi atë në të gjitha kohërat.
Ajatollah Madani ishte njëri ndër pasardhësit e pastër të Profetit (paqja qoftë mbi të) dhe përkushtues i shkollës së Ashurasë. Ai shkoi në luftë me ateistët dhe u martirizua duke imponuar shkollën e martirizimit dhe durimit të Imam Huseinit (as) dhe u bë flamurtar i mbrojtjes së kujdestarisë dhe idealeve të pastra të Islamit.
Në ditën e shtatë të Muharremit, Obeidullah bin Zejd, në një letër drejtuar Omar bin Sa'adit, i kërkoi atij që të bënte një distancë midis trupave të tij dhe atyre të Imam Huseinit me ujërat e Eufratit.
Muharremi është muaji i pikëllimit, trishtimit dhe vajtimit të shiitëve për martirizimin e Imam Huseinit (as).
Në studimin e kryengritjes së Imam Huseinit (as) shtrohet pyetja, pse imam Huseini (as) e çoi familjen e tij në Qerbela, megjithë njohurinë për martirizimin e tij?
Ndër faktorët që luajnë një rol të rëndësishëm në ngritjen e Imam Huseinit (as) është "urdhri për të mirë dhe ndalimi i së keqes".