Аллоҳ таоло барча жонзотларни, шунингдек, инсонларни ҳам жуфт-жуфт бўлиб яшашга мос ҳолда яратган. Оила инсон зоти яратилганидан бошлаб давом этиб, инсоният тарихининг барча даврларида ҳар қандай тузум ва шароитда ҳам инсонларнинг асосий ва муҳим ишларидан ҳисобланиб келган.

Садоқ луғатда «сидқ» (ростлик) сўзидан олинган бўлиб, эрнинг аёлга бўлган рағбатини сездиради. Шариатда эса у никоҳ ақди пайтида ёки ундан кейин тайин қилинадиган эваз (тўлов)дир.

Тўй бўлиб, никоҳ ўқилиб янги келин-куёв бирга оила бўлиб яшашни бошлайдилар. Икки кишидан ташкил топган, янги кичик бир жамият юзага келади. Бу жамиятдаги шахсларнинг алоқалари энг муқаддас инсоний алоқа эканини аввал ҳам айтиб ўтилган эди. Инсон қай ҳолатда яшамасин ўзгалар билан муомала қилиши, алоқада бўлиши турган гап.

Фарзанд - инсон ҳаётининг мазмуни, насл-насабини давом эттирувчиси, оиланинг мустаҳкам занжиридир. Яхши, солиҳ фарзанд – ота-онанинг бахт-иқболи, икки дунё саодатига етказувчи дилбанди. Фарзандлар “жаннат райҳонлари” деб тавсифланиши бежиз эмас. Аммо у одобли, яхши фазилатлар соҳиби, итоаткор ва қобил бўлгандагина ота-онасига раҳмат ва бахт-хурсандчилик келтиради. Бунинг акси бўлишидан Аллоҳ сақласин!

Қизларга алоҳида ҳурмат ва меҳр билан муносабатда бўлиш ҳақида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг кўрсатмалари ҳам бор. Чунки, қизлар меҳрга муҳтож, ўзлари ожиза бўлишади. Шу боис улар тарбиясида эътибор, меҳр-мурувват ва эҳтиёткорлик кўпроқ зарур бўлади.

Фарзанд ӯз замони илмларини ӯзлаштиришга ҳақлидир. Ислом дини азиз пайғамбари ҳазрат Муҳаммад (с) бу борада буюрмишлар: Фарзанднинг ота-онага бӯлган ҳақларидан болани яхши тарбиялаш, спорт турлари, жумладан сувда сузиш ва ӯқ отишни ӯргатиш, шунингдек унга ҳалол ризқдан едириш ҳисобланади.

Мутахассислар фикрига кӯра муваффақиятли оила қуришда эркак ва аёл биргалашиб такомиллашиш йӯлида қадам қӯйишади. Эркаклар руҳий ва маънавий жиҳатдан мудом ривожланиш ва такомиллашишга эҳтиёж сезади. Аёл ҳам турмуш ӯртоғи ёнида ӯз истеъдодларини ривожлантиришга интилади. Бир-бирининг майл-истакларига таважжуҳ қилган эр-хотин отифий бир мустаҳкам робитага эга бӯлишади.

Оила ва оилавий муносабатларга мавжуд ижтимоий тузумнинг сиёсий, ҳуқуқий ва ахлоқий тизими ва диний урф-одатлари жиддий таъсир кўрсатади. Аниқроғи, оиланинг мазмуни, хусусиятлари, вазифалари, оилавий муносабатларнинг характери, жумладан оиладаги бола тарбияси мавжуд ижтимоий тузумдаги иқтисодий, сиёсий, мафкуравий муносабатлари билан ҳам белгиланади.

Инсон зоҳирий покликдан ташқари руҳий покликига ҳам таважжуҳ қилиб, ақл ва зеҳнни чалғитувчи омиллар олдини олиши лозим. Қуръони карим ва диний ривоятларда руҳий покланиш йӯл-йӯриқлари кӯрсатилган. Қуръони карирмни тиловат қилиш, мавъиза эшитиш, Худони зикр этиш, ӯлимни эслаш, фикр юритиш, кӯмаклашиш ва олимлар билан суҳбатлашиш шу жумладандир.

Инсон гўзал ахлоқли бўлса, ишлари юришади, инсонлар билан муомала ва муносабати яхши йўлга қўйилади. Бошқаларга ҳам фойдаси етади. Бошқаларнинг бахтга етишига сабаб бўлади. Ёмон хулқли инсон эса бошқаларнинг хафагарчиликларига, жамоат тартибининг бузилишига сабаб бўлади.