Ինչո՞ւ ԻԼԻՊ-ը կռվեց Դիմադրության առանցքի և ոչ թե Իսրայելի դեմ
Օգտագործելով Արևմտյան Ասիայի տնտեսական վատ պայմաններն ու Աֆղանստանում ԽՍՀԻՄ-ի ներխուժման տարիների պարտիզանական խմբերի ձևավորման փորձը, տարածաշրջանում ձևավորվեց ԻԼԻՊ ահաբեկչական խումբը, որի անդամները ունեին համապատասխան պատրաստվածություն։
Այս խումբը սկսեց պայքարել Դիմադրության առանցքի՝ Իրաքի, Սիրիայի, Լիբանանի և Իրանի դեմ, որոնց նպատակն էր Արևմտյան Ասիայից վտարել զինուժը և փակել ամերիկյան ռազմաբազաները։
Հետազոտությունները վկայում են, որ պաղեստինցիների նկատմամբ Իսրայելի իրականացրած հանցագործությունները և Լիբանանի ու Սիրիայի տարածքների, ինչպես նաև Դամասկոսում Իրանի հգյուպատոսարանի վրա հարձակման միջոցով պատերազմի ծավալներն ընդլայնելու փորձերը նման են ԻԼԻՊ-ի վարքագծին։
Եվ հիմա հարց էառաջանում։ Գուցե Իսրայելը փորձում է ավարտին հասցնե՞լ Արևմտյան Ասիայի Դիմադրությունը ոչնչացնելու ԻԼԻՊ-ի ծրագիրը։
Համացանցի որոշ օգտատերերի մոտ առաջացել է նաև այն հարցը, թե ինչո՞ւ ակնհայտ իսլամական գաղափարախոսություն ունեցող ԻԼԻՊ-ը ոչ մի անգամ չկրակեց հակաիսլամական Իսրայելի ուղղությամբ։ Կամ ինչո՞ւ ԻԼԻՊ-ի թիրախում արաբական երկրները չէին, այդ թվում՝ Հորդանանն ու Սիոնիստական ռեժիմը։
Խմբավորման հրապարակած տեսանյութերի ուսումնասիրությունից պարզ է դառնում, որ դրա անդամներն այս ոլորտում պրոֆեսիոնալներ են։
Խմբավորման անդամների կողմից մարդկանց այրելու կամ սպանելու տեսարանները նկարահանվել են պրոֆեսիոնալ կերպով և հիշեցնում են հոլիվուդյան ֆիլմերի տեսարանները։ Նման տեսարաննր նկարահանլեու համար անհրաժեշտ են ֆինանսական ու մեդիա մեծ ռեսուրսներ, որոնք ունեն միայն խոշոր կինոընկերությունները և լրատվամիջոցները:
Դա նշանակում է, որ ԻԼԻՊ-ին զուգահեռ ի հայտ եկավ ահաբեկչության նոր հասկացություն՝ մասնագիտացված ահաբեկիչների մասնակցությամբ և ֆինանսական, քաղաքական և լրատվական աջակցությամբ։
Այս տարբերակը պետք է լրացներ «Ալ Քաիդային» և տարածաշրջանում ստեղծեր քաոսային վիճակ, որպեսզի Դիմադրության առանցքը ոչնչացնելուն զուգահեռ, արդարացներ տարածաշրջանում օտար ուժերի ներկայությունը։
«Բարդ ընտրություններ» գրքում Հիլարի Քլինթոնը գրում է, որ աշխարհի որոշ տարածքներում քաոսի ձևավորումը պետք է համարել կառուցողական քաոս: Իսկ իր ելույթներից մեկում նա խոստովանել է, որ ԻԼԻՊ-ի ձևավորումն ԱՄՆ-ի գաղափարն էր՝ հենց նույն կառոցողական քաոսը ստեղծելու նպատակով։ Քլինթոնի այս հայտարարությունը մշտապես քննադատության է արժանացել Դոնալդ Թրամփի կողմից։
ԻԼԻՊ-ը բազմաթիվ տարբերություններ ուներ տարածաշրջանի ահաբեկչական խմբավորումների նախկին մոդելների հետ։ Այն ուներ նաև նոր առաքելություններ։
ԻԼԻՊ-ը շարունակեց «Ալ Քաիդայի» մոդելը՝ տարածաշրջանում ԱՄՆ-ի էքսպանսիոնսիտական քաղաքականությունը և անօրինական ներկայությունն արդարացնելուն զուգահեռ, աշխարհին ծայրահեղական գաղափարներ ներկայացնելով, արդարացնել նաև մուսուլմանների նկատմամբ բռնությունները։
Բացի այդ, ԻԼԻՊ-ը թիրախավորեց Արևմտյան Ասիայում Դիմադրության դիսկուրսի երկու շատ կարևոր և ռազմավարական երկրներ Իրաքն ու Սիրիան, ինչպես նաև Լիբանանն ու Իրանը։
Այս բարդ նախագծում նկատվեց, որ Սիրիան, որպես Արևմտյան Ասիայի դիմադրության առանցքի հիմնական օղակներից մեկը, պետք է իր ներուժը ծախսեր ներքին խնդիրները հաղթահարելու և ահաբեկչական խմբավորումների հետ պայքարելու համար, որպեսզի Արևմուտքի գլխավոր դաշնակիցը հանդիսացող Սիոնիստական ռեժիմի շրջակա միջավայրը լիակատար անվտանգության մեջ լինի։
ԻԼԻՊ-ի ստեղծումը կոչված էր ավարտին հասցնելու այն ծրագրերն ու նախագծերը, որոնք որոշ համաշխարհային տերությունների կողմից 2000 թվականին անվանվեցին նոր Մերձավոր Արևելք՝ տարածաշրջանի աշխարհագրությունը փոխելու համար:
Այս պլանում կազմալուծվում էին այն երկրները, որոնք հակառակ մոտեցում ունեին Ամերիկայի շահերի նկատմամբ։
Շատերի համար զարմանալին այն էր, թե ինչու ԻԼԻՊ-ը մահմեդականներին սպանում է իսլամի անվան տակ, բայց հրեա սիոնիստները նրա թշնամիները չեն:
Իրականում ԻԼԻՊ-ի նման խմբավորումների նախագծման հիմքում կար այն սկզբունքը, որ ԱՄՆ-ի հետ համահունչ առանցքին չպետք է վնաս հասցվի, հետևաբար, ԻԼԻՊ-ը պատերազմ, ավերածություններ և սպանություններ իրականացրեց Իրաքում, Սիրիայում, երբեմն նաև Լիբանանում, բայց ոտք չդրեց Իսրայելի տարածք, չի կրակել ոչ նրա ուղղությամբ, ոչ էլ իր տարածաշրջանային դաշնակից Հորդանանի ուղղությամբ:
Այդուհանդերձ ԻԼԻՊ-ի ստեղծման և դրա շահագործման հարցում ամեն ինչ հաշվարկված էր, բացի զսպող գործոնից ու նաև այն գործոններից, որոնք կարող էին ոչնչացնել ԻԼԻՊ-ի ստեղծողների ողջ քաղաքական մոտեցումն ու վարքագիծը որպես տարածաշրջանի նոր հավասարում։
Ուստի ԻԼԻՊ-ի դեմ պայքարելու նոր մոդելներ ձևավորվեցին Իրանի դիմադրողականության և ռեգիոնալիստական դիսկուրսի ազդեցությամբ: Նման մոդելներից էին Իրաքում և Սիրիայում ժողովրդական դիմադրության ուժերը, որոնք այս երկու երկրների բանակների կողքին, ինչպես նաև լիբանանյան դիմադրության ուժերի հետ միասին Իրանի ռազմական խորհրդատվության և Ղասեմ Սոլեյմանիի պես հայտնի հրամանատարների օգնությամբ կարողացան ընդմիշտ վերացնել ԻԼԻՊ-ի իշխանության աշխարհագրությունը։
Այնուամենայնիվ, հենց այդ ժամանակվանից ընդգծվում էր, որ ԻԼԻՊ-ի տապալումը և մշտական անկումը պահանջում է այս ահաբեկչական խմբավորման մտավոր և գաղափարական հիմքերի ոչնչացումը, որի տեսությունը մշակվում է, ըստ երևույթին, իսլամական, բայց Միացյալ Նահանգների դաշնակից հանդիսացող որոշ երկրների կողմից: (Քաղվածք Մեհդի Ազիզիի գրառումից, Mehrnews)
