Ինչո՞ւ է Սիոնիստական ռեժիմը թիրախավորում պաղեստինցի մարզիկներին
Գազայում Սիոնիստական ռեժիմի հանցագործությունները չեն սահմանափակվում միայն խաղաղ բնակիչների սպանությամբ։ Ռեժիմը համակարգված կերպով թիրախավորում է հույսի և դիմադրության խորհրդանիշները։
Պատերազմի ընթացքում ռեժիմը սպանել է 700 պաղեստինցի մարզիկների և ոչնչացրել մեծ թվով մարզական ենթակառուցվածքներ։ Բայց ինչո՞ւ են թիրախավորվում հատկապես մարզիկները։
Սպորտը՝ ինքնության և դիմադրության խորհրդանիշ է
Պաղեստինցի մարզիկները հույսի, ազգային միասնության և դիմադրության խորհրդանիշ են։ Թիրախավորելով նրանց, ռեժիմը ցանկանում է թուլացնել դիմադրության ոգին, քանի որ սպորտի ոլորտի հերոսները ոգեշնչում են երիտասարդ սերնդին օկուպացիայի դեմ պայքարում։
Ազդեցիկ գործիչների հեռացումը՝ Պաղեստինի ձայնը լռեցնելու համար
Պաղեստինցի մարզիկները միջազգային ասպարեզում մարդու իրավունքների դեսպաններ են։ Համաշխարհային մրցույթների ժամանակ նրանք բացահայտում են ռեժիմի հանցագործությունները։ Եվ նրանց սպանելով, Իսրայելը լռեցնում է նրանց ձայնն ու կանխում հանցագործությունների լուսաբանումը լրատվամիջոցների կողմից։
Պաղեստինի սպորտի ապագայի կործանումը
Ռեժիմն այդպիսով փորձում է ոչնչացնել պաղեստինցիների ազգային ինքնությունը։ Մարզիկների սպանությունը և մարզադաշտերի ոչնչացումը թիրախավորում են ոչ միայն ներկայիս սերունդը, այլև պաղեստինյան սպորտի ապագան։ Երիտասարդներին զրկելով մարզական հարմարություններից՝ սիոնիստները ցանկանում են խլել նրանց ազգային ինքնությունն ու միջազգային հնարավորությունները։
Միջազգային հանրության լռությունը նշանակում է մեղսակցություն հանցագործությանը
Չնայած Գազայում զոհվել է ավելի քան 52 հազար մարդ, միջազգային կազմակերպություններն ու սպորտային մարմինները, ինչպիսիք են ՖԻՖԱ-ն և Օլիմպիական կոմիտեն, լռում են։ Մի՞թե մարզիկների սպանությունը մարդու իրավունքների ակնհայտ խախտում չէ։
Դիմադրություն՝ հույսի միակ պատասխանը սպանություններին
Սիոնիստական ռեժիմը ցանկանում է ոչնչացնել պաղեստինցիների ձգտումները՝ սպանելով մարզիկներին, սակայն պատմությունը ցույց է տվել, որ Դիմադրությունն ավելի ինտենսիվ է դառնալու։ Միջազգային լրատվամիջոցների կողմից աջակցվող «Հույսի լրագրողների» նման նախաձեռնությունները ցույց են տալիս, որ Պաղեստինը կենդանի է, և նրա արդարության ձայնը հասնում է աշխարհին։