Мудири Бунёди байналмилалии фарҳангӣ - ҳунарии Имом Ризо (а) Маҷмаи ҷаҳонии “Ходимони фарҳанги Разавӣ”-ро мунодии ваҳдат дар сояи ҳазрати Ризо (а) қаламдод кард ва гуфт, Бунёди байналмилалии фарҳангӣ- ҳунарии Имом Ризо (а) дар 77 кишвар “атр”-и олими Оли Муҳаммад (с)-ро мегустаронанд.

Роҳҳои бисёре барои дармони сардард вуҷуд дорад, аммо дар ин миён роҳҳое низ дида мешавад, ки ба суръат сардарди шуморо аз байн мебаранд.

Санҷид саршори витаминҳост ва гуруснагиро коҳиш медиҳад.

Наҳваи таомули инсон ва рафтораш бо бадан метавонад омили муҳимме дар ибтило ба нороҳатиҳо ва бемориҳо бошад.

Себ, ки иштиҳоро маҳор мекунад, саршор аз хосиятҳост ва таъсири танзимкунандагӣ ба системаи ҳозима дорад.

Вақте ҳисси шикамдард ба суроғи шумо меояд, сахт аст, ки бобати он фикр накарда, коратонро идома бидиҳед.

Аимаи атҳар алайҳиссалом оростагии зоҳирро як асли муҳим дар равобити заношӯии зан ва мард дониста ва супоришоти омӯзандае дарбораи зинатҳои муносиб барои оростани худ доштаанд ва ҳамвора таъкид кардаанд, ки дар ин амр кӯтоҳӣ нашавад.

Хӯрдани сабзиҷот ба кабед кӯмаки шоёне дар анҷоми вазифаи худ мекунад.

Хоби кофӣ ва солим таъсироти зиёде дар ҳифзи саломати бадан ва пешгирӣ аз ихтилолоти ҷисмӣ ва рӯҳӣ дошта ва афроде, ки хоби роҳат ва бамавқеъ надоранд, дар дарозмуддат ба бемориҳои мухталифе мубтало мешаванд.

Худованд дар Қуръон, дар сураи "Наҳл" онро ба унвони моддаи шифобахш барои инсон муаррифӣ намудааст.

Маводи хӯрокӣ ва навъи тағзияи одамӣ метавонад таъсири мустақиме рӯй бадан дошта бошад.

Сабзӣ, бар асоси дидгоҳҳои тибби суннатӣ, метавонад дар таскини сӯхтагиҳо то коҳиши хатарноктарин саратон муфид воқеъ шавад. Сабзии ҷӯшонидашуда ва пиёз, ки ба он оби лимӯ омехта карда шавад, омили муассире барои дармони амрози асаб аст.

Олӯ дардҳои зиёдеро таскин медиҳад ва барои дармони бемории осма ва дармони бемории ҷигар бисёр муфид аст.

Дини ислом барои ҳифзи саломатӣ ва тандурустии инсонҳо аҳамияти фаровоне қоил аст.

Шабакаи моҳвораии имом Ризо (а) бо ҳузури васии Остони қудси Разавӣ ба сурати расмӣ кори худро оғоз кард.

Ҳадисе аз Имом Ризо (а) дар бораи рӯзаи моҳи Рамазон

Тағзияи муносиб ва таваҷҷуҳ ба таъмини маводи ғизоии мавриди ниёзи модар метавонад бар ҷанин ва ояндаи фарзанд таъсироти фаровоне дошта бошад.

Фарбеҳӣ ва лоғарӣ аз замонҳои дур зеҳни башарро ба худ машғул кардааст.

Имом Ризо (а) дар бахше аз номаи маъруфи худ ба Маъмун, дарбораи бемориҳо ва дармони онҳо ва наҳваи таъомул бо бадан яъне ҳамон рисолаи Заҳабия мефармояд:

Дар омӯзаҳои пизишкии исломӣ, асл бар пешгирӣ ва тақвияти умумии бадан ниҳода шуда, то аз заминаҳои ибтило ба бемориҳо ҷилавгирӣ шавад. Риояти эътидол, ҳиҷомат, меваҳои фасл ва ..., роҳҳои тақвияти системаи эминии бадан мебошанд.