Инсон комиллика интилган бир мавжуддир. Инсон ӯз ҳаётидан мақсадли кун кечириб, нима учун бу дунёга келганини дуруст англаган ҳолда лаззат топади. Шуни такидлаш жоизким бугунги кунда ӯз ҳаётидан норози бӯлиш фақат моддий имкониятлар билан чегараланмайди. Агар инсон ҳаёт маъносини дуруст англаб яшаса оддий шароитларда ҳам ӯзини хушбахт ҳис этади.

Инсон комиллика интилган бир мавжуддир. Инсон ӯз ҳаётидан мақсадли кун кечириб, нима учун бу дунёга келганини дуруст англаган ҳолда лаззат топади. Шуни такидлаш жоизким бугунги кунда ӯз ҳаётидан норози бӯлиш фақат моддий имкониятлар билан чегараланмайди. Агар инсон ҳаёт маъносини дуруст англаб яшаса оддий шароитларда ҳам ӯзини хушбахт ҳис этади.

Оиланинг мустаҳкамлиги, оилавий муносабатлар, маданиятининг даражасига боғлиқдир. Маълумки, оилавий муносабатлар жамият ва миллат ижтимоий муносабатларининг таркибий қисми ҳисобланади. Оиланинг жамиятда тутган мавқеи шу қадар баландки, у хеч қандай таърифга сиғмайди.

Кейинги йилларда кенг жамоатчилик ва олимларнинг диққатини ўзига жалб қилиб кела-ётган масалалардан бири шахс ва оила, оилавий муносабатлар муаммосидир.

Болалик пайтида энг муҳим ўлчам ва меъёрлардан бири бу диний тарбия ҳисобланади. Болада диний тарбияни ривож-равнақ бериш учун уша болалик давридан бошлаб уни ушбу руҳия билан тарбиялаш лозим бўлади, токим у бу дунёда иллоҳий раҳмат нишоналари билан ошно бўлса. Ва шу билан бирга у Аллоҳ таоло билан алоқа ўрнатиб аста-секинлик билан унинг жону-дилида диний ибодатларни бажо келтириш вазифаси жой олади.

Оилавий муносабатлар кишининг ижтимоий ҳаётини аниқлайдиган омилларидан бири бӯлиб, усиз башарият ҳаётининг идома топишига халал киради. Охирги пайтларда оиланинг жамиятдаги тобора торайиб борадиган ӯрни ҳаётнинг ижтимоий, маданий ва бошқа жиҳатларига ҳаматомонлама салбий таъсир етказади.

Глобаллашув жараёни ҳаётимизга тобора тез ва чуқур кириб келаётганининг асосий омили ва сабаби хусусида гапирганда шуни объектив тан олиш керак – бугунги кунда ҳар қайси давлатнинг тараққиёти ва равнақи нафақат яқин ва узоқ қўшнилар, балки жаҳон миқёсида бошқа минтақа ва ҳудудлар билан шундай чамбарчас боғланиб боряптики, бирон мамлакатнинг бу жараёндан четда туриши ижобий натижаларга олиб келмаслигини тушуниш, англаш қийин эмас.

Нафақага чиқиш давраси ҳаётнинг бошқа давраларидан қолишмай, катта аҳамиятга эга. Агар бу даврани киши иқтисодий ва ижтимоий жиҳатдан дуруст равишда режалаштирмай ӯтказмоқчи бӯлса, бу ҳолда нафақачи ва унинг оила аъзолари кӯплаб мушкулотга учраши мумкин.

Фарзанд ота-онанинг ҳузурида ўзини қанчалик хокисор тутса, шунчалик яхши. У бутун меҳрини хокисорлик ила ота-онасига пояндоз қилса ҳам оз. Шу билан бирга, доимо уларга Аллоҳ таолодан раҳм-шафқат тилаб, дуо қилиб туриши лозим.

Ёшлар айниқса ёшлик даврининг биринчи йилларида майл-истак ва орзу-армонларга тӯла бӯлишади. Ёшлар бу даврда ӯз ӯзликларини топмоқчи бӯлиб, ӯз шахсиятларини бошқаларга исботламоқчи бӯлишади.