Կրոնական փոքրամասնությունների նկատմամբ բռնությունների հարցում եվրոպացիները ռեկորդակիր են
Pew (Փիու) հետազոտական կենտրոնի ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ կրոնական փոքրամասնությունների նկատմամբ բռնությունների հարցում, եվրոպացիները ռեկորդակիր են:
Կենտրոնի տվյալներով, եվրոպական 38 երկրներում, այսինքն` Եվրոպայի 84 տոկոսում, 2015թ բռնություններ են գործադրվել փոքր կամ մեծ կրոնական խմբերի նկատմամբ: Սա այն դեպքում, երբ 2015թ. մոտավորապես 1.300 000 մարդ ապաստան է խնդրել եվրոպական երկրներից: Սա աննախադեպ ցուցանիշ է երկրորդ աշխարհամարտից հետո: Այդ մարդկանց կեսից ավելին մուսուլմանական երկրներից են, այդ թվում` Սիրիայից, Աֆղանստանից և Իրաքից
Այս ուսումնասիրության մեջ ի նկատի են առնվել տարբեր ցուցանիշներ. ֆիզիկական բռնությունը, հարազատներին իրարից բաժանելը, կրոնական ծիսակարգերի սահմանափակումը, կամ մուսուլմանների հասցեին ագրեսիվ հայտարարություններ հնչեցնելը: Նման հայտարարություններ հնչեցվել են նաև պետական պաշտոնյաների կողմից: Եվրոպական երկրների կառավարություններն այս ընթացքում կիրառել են այնպիսի քաղաքականություն, որի հետևանքով մարդիկ ֆիզիկապես տուժել են, տեղափոխվել այլ վայր, ենթարկվել բռնության կամ մահացել: Փիույի տվյալներով, բռնությունները գործադրվել են հիմնականում մուսուլմանների նկատմամբ, իսկ օրինակ հրեաներին տրվել են արտոնություններ: Բացի այդ, որևէ եվրոպացի պաշտոնյա իրեն թույլ չի տվել բացասական հատարարությունն անել հրեաների հասցեին: Իսլամաֆոբիան և Իսլամի դեմ կռիվը Եվրոպայում արդեն երկար տարիներ իրականացվում է պետական մակարդակով: Եվ այդ քաղաքականությանն աջակցում են ԶԼՄ-ները: Եվրոպայում մուսուլմանական անուն ունենալը և կրած հագուստը կարող են սահմանափակումների պատճառ դառնալ: Այն մուսուլման կանայք, ովքեր Եվրոպայում շարունակում են կրել իսլամական հագուստ, ավելի շատ բռնության են ենթարկվում այլ կանանց համեմատ
Մարդու իրավունքների պաշտպանները Եվրոպայում հաճախ ուշադրություն չեն դարձնում մուսուլմանների խնդիրներին, թեկուզ երբեմն այդ կապակցությամբ զեկույցներ են հրապարակում: 5 տարի առաջ Amensty International կազմակերպությունը հայտարարեց, որ այն մուսուլմանները, ովքեր Եվրոպայում իրենց կրոնի մասին բարձրաձայնում են, ենթարկվում են խտրության: Կազմակերպության անդամներից Մարկո Փրոլինի ասելով, խտրության դրսևորումներից է այն, որ կանանց աշխատանք չեն տալիս, իսկ մուսուլման աղջիկները զրկվում են դպրոց գնալու հնարավորությունից` ավանդական մուսուլմանական հագուստ կրելու պատճառով: Իսկ մուսուլման տղամարդիկ կարող են վտարվել մորուք կրելու պատճառով: Մարկո Փրոլինի ասելով, պետական պաշտոնյաներն ու քաղաքական կուսակցությունները, իրենց նախընտրական քարոզարշավներում ձայն հավաքելու նպատակով, հանդես են գալիս այդ խտրականությունը պաշտպանող հայտարարություններով: Նա նշում է. "Իսլամական խորհրդանիշեր կրելը պատճառ է դարձել, որ որոշ մուսուլմաններ կանգնեն դժվարությունների առջև: Պետք է ասել, որ դա կրոնական ազատության մաս է և բոլոր կրոնների ներկայացուցիչները պետք է ունենան հավասար իրավունքներ": Սակայն Եվրոպայի մուսուլմանները մշտապես դժվարությունների են հանդիպում իրենց կրոնը պահպանելու հարցում: Ազատության ջատագով եվրոպացիները և հատկապես Ֆրանսիան, դարձել են այդ սահմանափակությունների խորհրդանիշը: Ֆրանսիան առաջին երկիրն էր, որ հիջաբ կրող աղջիկներին արգելեց դպրոց հաճախել: Ավելի ուշ Ֆրանսիային միացան նաև այլ երկրներ: Իսկ հետո մուսուլման կանանց արգելվեց իսլամական հագուստով հայտնվել հասարակական վայրերում: Այնուհետև եվրոպական երկրները հայտարարեցին, որ մուսուլման կանայք չպետք է ծածկեն իրենց դեմքը: Որոշ երկրներում, այդ թվում` Շվեյցարիայում, ծայրահեղ աջակողմ կուսակցությունները հայտարարեցին, որ պետք է արգելել մզկիթի մինարեթ կամ գմբեթ կառուցելը: Ներկա դրությամբ, որոշ եվրոպական երկրներ նույնիսկ արգելում են իսլամական դպրոցներում արաբերեն դասավանդելը: Դա այն դեպքում, երբ արաբերենը Ղուրանի և Իսլամ կրոնի լեզուն է:
Այս բոլոր սահմանափակությունները հիմնված են սխալ գաղափարների և այն համոզմունքի վրա, որ Իսլամը ծայրահեղական կրոն է: Արևմտյան երկրները հենց այդ գաղափարի հիման վրա հասարակության մեջ տարածում են իսլամաֆոբիա և ատելություն Իսլամի նկատմամբ, ինչից էլ ծնվում է խտրությունը մուսուլմանների նկատմամբ: Ահաբեկչության դեմ պայքարի օրենքներն այնպիսին են, որ առաջին թիրախը համարվում են մուսուլմանները: Յուրաքանչյուր ահաբեկչական գործողությունից հետո նախ մեղադրվում են մուսուլմանները: 2017 թ. հունվարին Amensty International կազմակերպությունը հրապարակեց մի զեկույց, որում քննադատեց հակաահաբեկչական օրենքների բովանդակությունը, հայտարարելով, որ Եվրոպայում այդ օրենքում առկա է խտրություն, իսկ նման օրենքները պատճառ են դառնում, որ մուսուլմանների և ապաստանյալների նկատմամբ վախի մթնոլորտ տարածվի: Կազմակերպության փորձագետներից մեկի ասելով. "Այսօր Եվրոպայում ցանկացած մարդ, ով մուսուլման է, կամ ապաստանյալ, սպառնալիք է համարվում": Նրա ասելով."Կազմակերպության վերջին զեկույցի նպատակն էր հայտարարել, որ եվրոպական պետությունների քայլերը նպաստել են նման վերաբերմունքի ձևավորմանը":
Ամեն դեպքում պետք է նշել, որ եվրոպական երկրներում մուսուլմանների և ապաստանյալների մեծ մասը մուսուլմանական երկրներից են: Իսկ եվրոպական, հատկապես աջակողմ ծայրահեղական կուսակցությունները, փորձում են սահմանափակություններ ստեղծել մուսուլմանների համար: Որպես օրինակ Հոլանդիայի Ազատության կուսակցության առաջնորդ Գերտ Վիլդերսը հայտարարել է որ այդ երկրում պետք է փակվեն բոլոր իսլամական դպրոցներն ու մզկիթները: Իսկ Մարին Լը Պենը, ում տեսակետները նման են Վիլդերսի տեսակետներին, հայտարարել է, որ Ֆրանսիայում մուսուլման կանանց պետք է արգելել կրել իսլամական հագուստ: Նա նաև բողոք է ներկայացրել "Հալալ" մակնշված սննդամթերքի դեմ: Հատկանշական է, որ ֆրանսիացիների մոտ այս սնունդը մեծ ընդունելություն է գտել, քանի որ համարվում է առողջ սնունդ: Եվրոպական որոշ կուսակցություններ, դիմելով ամբոխավարական միջոցների և մուսուլմանների դեմ լոզունգներ հնչեցնելով, փորձում են ամրացնել իրենց դիրքերը: Այդ պատճառով էլ մուսուլմանների նկատմամբ կիրառվում են նոր սահմանափակություններ: Այս քայլը կանաչ լույս է հատկապես հակաիսլամական խմբերի համար, որպեսզի նրանք շարունակեն բռնությունները մուսուլմանների և էմիգրանտների նկատմամբ: Քայլեր, որ և' իրավական և' քրեական առումով ոչ մի սահմանափակություն չունեն, քանի որ եվրոպական պետությունները մտածում են, որ նման ռասիստական գործողություններն ավելի են սահմանափակելու Եվրոպայում բնակվող մուսուլմաններին: