Дар омӯзаҳои пизишкии исломӣ, асл бар пешгирӣ ва тақвияти умумии бадан ниҳода шуда, то аз заминаҳои ибтило ба бемориҳо ҷилавгирӣ шавад. Риояти эътидол, ҳиҷомат, меваҳои фасл ва ..., роҳҳои тақвияти системаи эминии бадан мебошанд.

Тавсияҳои аҳли байт (а) дарбораи сабки зиндагӣ ва роҳҳои беҳтар зистан ҳамвора роҳгушо будааст.

Имом Ризо (а) рамзи саломатиро дар парҳези ғизоӣ ва доштани барномаи муносиб барои тағзия баршумурдаанд.

Яке аз бемориҳо, ки рафта-рафта фарогирии он дар ҷомеаи модерни кунунӣ бештар дида мешавад, бемории фишори хун аст.

Барои афроде, ки бемориҳои қалбӣ ва уруқӣ, фишори хуни боло, диабет ё собиқаи ҳассосият ба тухми мурғ доранд, масрафи се тухми мурғ дар ҳафта пешниҳод мешавад.

Имом Ризо (а) дар мавриди ҳифзи тавони устухонҳо ва ҷилавгирӣ аз пир шудани онҳо тавсияҳое доранд, ки аз ҷумлаи он метавон ба хӯрдани боқило, барги чуғундар ва ғайра ишора кард.

Баракат дар зиндагӣ мавзӯе аст, ки дар фарҳанги исломӣ ба унвони як асл шинохта шуда ва омилҳои зиёде дар он дахолат дошта ва робитаи мустақиме бо чигунагии истифодаи дуруст ва муносиб аз неъматҳои илоҳӣ дорад.

Гузоришҳои мустанаде, ки аз ҳаракати Имом Ризо (а) дар ихтиёр аст, тавассути ровиёни мувассақе чун Абусалти Ҳиравӣ сабт шуда аст.

Хонавода ҳастаи нахустини ташкили сохтмони ҷомеа ба шумор меравад ва авомиле чун ишқу муҳаббат ва отифаро дар вуҷуди инсонҳо решадор менамояд.

Ташкили хонавода дар ислом масаълае ҳаётӣ ва барномае олӣ аст, ки агарчи бар асоси муқаррарот ва қонунҳои қуръонӣ, ривоӣ ва шаръӣ ва баёноти анбиё ва авлиё ҷомаи амал мепӯшад, аммо мояҳои нахустини он ба сурати ғаризаи муҳаббат, отифа, меҳрубонӣ ва ишқ дар мард ва зан ба иродаи ҳакимонаи Аллоҳ Таъоло қарор дода шуда аст.

Анор барои пешгирӣ ва дармони бисёре аз бемориҳо, аз ҷумла, баста ва танг шудани рагҳо ва шараёнҳои бадан (атеросклероз), саратон ва ҳамчунин кӯмак ба тӯли умр ва кунд кардани вокунишҳои пир шудани селулҳо таъсироти фаровоне дорад.

Имом Ризо (а) дар бораи тадобири моҳҳо ва риояти режими хосси ғизоии ҳар моҳ мутобиқи моҳҳои румӣ тавсияҳои муфиде ироа кардаанд.

Дар тибби суннатӣ ва исломӣ коснӣ (Cichorium intybus L)-ро тасфиякунандаи хун дониста ва муътақиданд, ки асароти фоидабахшӣ рӯйи ҷигар ва талха мегузорад ва ҳамчунин барои пешгирӣ аз нороҳатиҳои меъда ва тақвияти мизоҷ аз он истифода мешавад.

Ҳасан ибни Фазол аз Имом Ризо (а) ин гуна нақл карда, ки фармуданд:

Фалсафаи биъсати паёмбарон ва ба табаъи онон имомон алайҳимуссалом барои тарбияти нуфуси башар ва иртиқо бахшидан ба маротиби олии маънавият будааст.

Имом Ризо алайҳиссалом фарде кушодачеҳра ва хушбархурд буд.

Имом Ризо алайҳиссалом пас аз шаҳодати падари бузургвораш, дар соли 183 ҳиҷрӣ, дар 35-солагӣ уҳдадори мақоми имомат шуд.

Пас аз шаҳодати мазлумонаи Алӣ ибни Мусо ар-Ризо (алайҳиссалом) дӯстон ва пайравон мутаваҷҷеҳи зиёрати он ҳазрат шуданд.

Имом Ризо (а) дар рисолаи "Заҳабия" фасли баҳорро ин гуна тавсиф мефармояд....

Китобҳои мансуб ба Имом Ризо алайҳиссалом