Pars Today

Shtëpia e Bardhë vazhdimisht thotë se duhet t'i japim kohë Izraelit dhe se është shumë herët për të gjykuar dhe nëse ndodh diçka e keqe, Izraeli duhet të kryejë hetime dhe të përgjigjet. Një mashtrim i tmerrshëm kur bëhet fjalë për një vrasës.

Pars Today - Trupi i djegur i një djali apo vajze që u nxor nga rrënojat dhe ende digjej. Një ngjarje që është përsëritur shumë herë në Gaza dhe Palestinë. Ndoshta ky është holokausti më i madh të cilën Matan Vilnai, zëvendësministri i luftës i Izraelit, ia premtoi Gazës në vitin 2008. Në një skenë tjetër, një gomar i dobët duke çaluar në rërë, përpiqet të tërheqë karrocën e një familjeje nga Gaza. Ai dukej i dobët dhe i etur si fëmijët, e uritur dhe të etur. Në fund të fundit, gomerët e Gazës kanë një kujtesë më të mirë për vendeve sesa shumë liderë perëndimorë. Kësaj radhe, natyrisht, ngarkesa e gomarit ishte më e lehtë, ndoshta për shkak të humbjes së gruas ose fëmijës së pronarit. E njëjta familje duhej të lëvizte përsëri nga një zonë "e sigurt" në një zonë tjetër "të sigurt" të caktuar nga Izraeli. Zona të sigurta që duhej të ishin të sigurta por që janë vetëm premtime dhe në praktikë janë thertore. Krijesa me katër këmbë ecte pa drejtim. Edhe gomari, diçka që Joe Biden ende nuk e kishte kuptuar, e kuptoi: Nuk ka vend të sigurt në Gaza. Sigurisht, gomari i uritur kishte më shumë emocione se Joe Biden, Emmanuel Macron, Rishi Sonak, Justin Trudeau dhe Olaf Schultz. Sepse nuk është gomar i stërvitur nga “vlerat” e qytetërimit perëndimor. Ai nuk ndërton një bombë 2000 paund dhe nuk e hedh në zonën më të populluar të planetit, si kampi Jabalia, as nuk ka kapacitet mendor për të shfrytëzuar inteligjencën artificiale për të krijuar një fabrikë masakrimi për Izraelin. Më e rëndësishmja, gomari kryen racizëm të rrënjosur thellë perëndimor kundër kulturave jo të bardha. Zyrtarët amerikanë zakonisht nuk hezitojnë të dënojnë vrasjen e një izraeliti, por për shembull, në përgjigje të një pyetjeje për vrasjet e kryera nga izraelitët në Rafah, zëdhënësi i Departamentit të Shtetit të SHBA, Matthew Miller e justifikoi djegien e fëmijëve. Në Shtëpinë e Bardhë, John Kirby u mërzit nga pyetja e një gazetari që pyet se "Sa trupa të tjerë të djegur ai duhet të shohë?". Shtëpia e Bardhë vazhdimisht thotë se duhet t'i japim kohë Izraelit dhe se është shumë herët për të gjykuar dhe nëse ndodh diçka e keqe, Izraeli duhet të kryejë hetime dhe të përgjigjet. Një mashtrim i tmerrshëm kur bëhet fjalë për një vrasës. Biden dhe liderët perëndimorë për Rafahun gjithashtu thonë se Izraeli ende nuk e ka kaluar vijën e kuqe. Mirëpo tanket izraelite që kanë arritur në qendër të Rafahut, kanë detyruar UNRWA dhe Qendrën Botërore të Kuzhinës (ËKC) që të ndalojnë misionet e tyre të dhënies se ndihmës ushqimore, kanë djegur civilët palestinezë të grumbulluar. Megjithatë, Izraeli ende nuk e ka kaluar vijën e kuqe të Bidenit. Natyrisht, Izraeli ka hetuar vrasjet e mëparshme, si ato të punonjësve të ndihmës ËCK dhe ka pretenduar se ato nuk ishin të qëllimshme. Shefi i Shtabit të Ushtrisë izraelite, Herzi Halevi, e cilësoi atë si një “gabim të madh”. Netanyahu gjithashtu e përshkroi me gjuhë të ngjashme masakrën e fundit në Rafah dhe e quajti atë thjesht një "incident tragjik". Duke shpjeguar numrin e madh të gazetarëve të vrarë, rreth 140 persona, zëdhënësi i ushtrisë izraelite deklaroi se “ata kurrë nuk i kanë sulmuar gazetarët me dashje. Në lidhje me vrasjen dhe plagosjen e më shumë se 100,000 civilëve palestinezë, Izraeli pretendon se këto janë viktima të paqëllimshme, sepse ai "merr të gjitha masat e mundshme operacionale për të minimizuar viktimat në radhët e civilëve". Në shtatë muajt e fundit, Izraeli ka vrarë "gabimisht" më shumë se 225 punonjës të ndihmave humanitare. Përveç kësaj, më shumë se 700 punonjës të sektorit shëndetësor janë vrarë dhe qindra njerëz të uritur kanë vdekur në pritje të kamionëve me ndihma ushqimore në Rripin e Gazës. Në të gjitha këto raste, Izraeli ka mohuar përgjegjësinë e tij dhe ka fajësuar viktimat për vdekjen e tyre. Në të njëjtën kohë që Perëndimi i jep bomba vdekjeprurëse Izraelit për të kryer vrasje, nga ana tjetër, për të ulur presionin ndërkombëtar, u jep ndihma ushqimore banorëve të Gazës. Veprim kaq dinake dhe kriminal. Si rrjedhim, duhet ditur se Gaza nuk është bërë vetëm një varrezë për fëmijët e uritur, por edhe varrezë për vlerat e qytetërimit perëndimor.