په تیر مطلب کی مو د غیبت موضوع وڅیړله، او ومو ویل: غیبت دادئ؛ چی خپل ورور پداسی خصوصیت یاد کړې، چی د هغه د خوښی وړ نه وی، پس که هغه خصوصیت په نوموړی کی وی، غیبت دئ؛ او که نه وی تهمت نومیږی. د غیبت ستره ګناه، د خلګو د احترام او حیثیت د زیانمنیدو سبب کیږی.

یوه ستره ګناه چی په اسلام کی په سخته توګه نهې او غندله شوې ده، غیبت دئ. غیبت دادئ؛ چی د یو کس تر شاه، داسی یوه خبره وکړی چی د هغه یو عیب افشا کړی. پدی مطلب کی د غیبت په هکله د حضرت پیغمبر اکرم ص او د معصومو امامانو یو شمیر حدیثونه او روایات بیان شوی دي. هیله ده چی لازمه استفاده تری وکړئ.

یوه ستره ګناه چی په اسلام کی، په کلکه له هغې څخه نهې شویده، ناحقه یا دروغ شهادت دئ. په دروغ شهادت ورکول د عدالت د کمزورتیا او له منځه تلو سبب ګرځی، او د شِرک په شان د سترې ګناه سره په یوه کتار کی دی.

دروغ پخپل ذات یو غیر اخلاقی عمل دئ، چی د اسلام په دین کی هم؛ د ګناه او ناوړه کار په توګه ورته کتل شوی دي، مګر یواځی او یواځی په ځینو خاصو مواردو کی مؤمن انسان کولای شی، مصلحتی دروغ ووایی، چی په نننی مطلب د دغو مواردو او چارو سره آشنا کیږو.

پدی مطلب کی، د دروغ ویلو د ناوړه عمل په باره کی د حضرت پیغمبر اکرم ص، او د معصومو امامانو حدیثونه او ویناوې څیړو. هیله ده چی د مطلب تر پایه پوری زموږ سره ملتیا وکړئ.

د اسلام په مقدس دین کی، د مؤمن ورور د احترام او اکرام کولو ته ډیره سپارښتنه شوې ده، داسی چی هیڅوک حق نه لری یو مؤمن ته آزار ورسوی، او ویی زوروی.

پدی مطلب کی، د رغونکی رقابت او سیالۍ په هکله د حضرت پیغمبر اکرم ص او د معصومو امامانو حدیثونه او روایات څیړو.

یو ډیر مهم اخلاقی خصوصیت او فضلیت چی، د انسان په فردې؛ کورنی؛ او ټولنیز ژوند ؛ او حتی په سیاسی او اقتصادی چارو کی ډیر رول لری؛ آرامتیا او دقت لرل دي. په قرآنکریم کی د تأنی یا آرامښت کلمه، په مستقیمه توکه استعمال شوې نه ده. مګر له دې کبله چی بیړه رټله شوې ده، کولای شو وپوهیږو؛ چی د هغه مقابل ټکئ، یعنی« تأنی او آرامتیا» ښه او د منلو وړ صفت دئ

له امام صادق ع څخه نقل شوئ، چی ویی فرمایل:« هر څوک چی د متعال خدای ج په وړاندی خپله خاکسارې څرګنده نه کړی، عزت او سترتوب نه مومی، او هغه کس چی د حقتعالی په وړاندی تواضع ونه کړی، د مقام لوړتیا نه لری.» پدی اساس، هماغه ډول چی د عزت په لټه کی یو، باید دیته مو پام وی؛ چی له تکبر څخه هم لیری توب وکړو.

له خلګو سره نرم خویی، مهربانی او بخښنه د ټولنې د اصلاح لپاره ډیره ښه روده ده. د اسلام پیغمبر ص، پخپلې نرم خویی او نرمښت سره، د هغې زمانې ټولنه؛ چی د تاوتریخوالی، کینې او دښمنۍ سمبول او بیلګه وه، بدله کړه او د اسلام د پراختیا سبب شوه. په اصل کی د انسان سره مرسته او د هغه لارښوونه، له مهربانۍ او نرمښت پرته نه ترسره کیږی.