Tregtia amerikane e armatimeve nuk lejon që luftërat të përfundojnë / ndryshojnë kuptimin e fitores
Parstoday - Në mes të Luftës së Vietnamit, Henry Kissinger, i cili ishte zëdhënësi i qeverisë, tha: "Ushtria, në kuptimin e saj konvencional, fiton vetëm kur fiton luftën". Përndryshe, është gjithmonë një humbëse. Por përkundrazi, partizanët janë humbës vetëm nëse heqin dorë nga lufta. Përndryshe, ata gjithmonë fitojnë”.
Kjo fjalë, e cila ishte një shenjë e dëshpërimit të ushtrisë amerikane kundër Vietnamit, tani është bërë sekreti i fitores së saj. Sigurisht, duke pasur parasysh se sot është ushtria amerikane ajo që vepron si partizane. Tani, disa dekada pas luftës së Vietnamit, Pentagoni, i cili dështoi " të dilte fitimtar përballë guerilëve vietnamezë" gjatë luftës, më në fund ka dalë me një zgjidhje të thjeshtë. Zgjidhja është që në heshtje - pa e vënë re askush - të ndryshohet përkufizimi i fitores dhe të zëvendësohet me të njëjtin përkufizim të fitores që kishin partizanët dhe beson se: Humbja e një lufte ndodh vetëm duke hequr dorë nga lufta dhe kaq. Me këtë strategji, komandantët e zjarrit u lejuan të nisnin luftëra të pakufizuara dhe të pafundme sipas gjykimit të ushtrisë dhe në një masë të madhe të qëndrojnë të sigurt nga mbikëqyrjet dhe kufizimet e vendosura nga Kongresi. Megjithatë, në vitin 2021, pavarësisht nga një mekanizëm kaq i fortë, Pentagoni e humbi luftën në Afganistan, sepse talebanët kishin përparësi në luftën guerile. Kështu që Pentagoni u detyrua ta shtojë këtë luftë në listën e tij të gjatë të humbjeve shkatërruese të pas Luftës së Dytë Botërore (mendoni Vietnamin, Laosin dhe Kamboxhian) dhe në të njëjtën kohë në listën e tij të "fitoreve" të padëshiruara (mendoni Grenadën dhe Panamanë). Por ndërkohë, larg syve të popullit dhe mbikëqyrjes së Kongresit, në hije vazhdojnë luftërat jozyrtare dhe beteja të tjera. Për shembull, lufta në Siri sapo ka mbushur dhjetë vjet, ndërhyrja amerikane në Irak ka vazhduar që nga viti 1990 ose 2003 ose 2014 - varësisht si duam t'i numërojmë - e deri më tani, konfliktet amerikane në Somali dhe në bregdetin afrikan kanë vazhduar për dy dekada. Rreth 24 vjet më parë, Shtetet e Bashkuara të Amerikës së bashku me partnerët e tjerë të NATO-s, realizuan projektin e bombardimit të Serbisë, çka e shtyu vendin të hyjë në konflikt me Kosovën. Sot, Shtetet e Bashkuara vazhdojnë të jenë furnizuesit e ushtarëve të Forcave Paqeruajtëse të Kosovës në NATO. Ushtria amerikane ka ende rreth 30,000 trupa të stacionuara në gadishullin Korean, sepse paqja e përkohshme që ishte një pauzë në luftën e vitit 1953 në këtë vend nuk ka rezultuar kurrë në një traktat paqeje. Edhe humbja e Amerikës në Afganistan në vitin 2021 nuk ishte fundi i historisë, sepse lufta "nga horizonti" e presidentit amerikan Joe Biden në vitin 2022, me sulmin me dron amerikan ndaj liderit të al-Kaidës, Ayman al-Zavahiri dhe vrasja e tij, vazhdon ende. Pentagoni mund të mos jetë në gjendje t'u rezistojë partizanëve në fushën e betejës, por ky stil asimetrik lufte - që ka ndodhur me Uashingtonin dhe gjetkë - e mban zjarrin e luftës të gjallë, të ngadaltë dhe të qëndrueshëm dhe në këtë mes buxheti ushtarak i Pentagonit jo vetëm që nuk ulet, por përkundrazi rritet gjithnjë e më shumë. Ky truk është i mahnitshëm. Prandaj, humbjet amerikane në këto luftëra kanë qenë fitore të veçanta për zyrtarët e lartë civilë, gjeneralët, partnerët e tyre në industri dhe pasuesit e tjerë të këtij zinxhiri.
